Bazıları prensesleri sevmez ya. Ben âşıktım onlara. Gelse de bir prens beni öpse diye beklerdim her gece. Olmuyor işte. Büyümek hiçbir işe yaramıyor. Anti depresanlar sizi kurtarmıyor. Stres geliyor yine size yapışıyor. Bazıları sayfalarca günlük yazıyor. Bazıları geceleri ağlarken nefesini tutuyor ve o nefeste boğuluyor. Bazıları... Bazıları ben gibi işte. Ne yaptığını bilmiyor. Sınavdan 99 alınca ağlıyor. Bazıları 46 aldığında sevinçten havalara uçuyor.
Bense HELLO dinleyip ağlıyorum. Onu düşünüp... Her neyse öyle işte. Her yıl tedavi görmek, insanların bana küçümseyerek baktığını görmek zor geliyor bana.
Arkadaşlarıma söyleyemediğim çook şey olsa da söylemiyorum işte. Gülmelerinden, "ay geri zekâlı" demelerinden korkuyorum ben. Böyleyim işte çekemeselerde.
Sayfalarca yazı yazmak zor geliyor bana. Günlük ne ya. Arkasından saydır, küfür et. Gerekirse erkek ol döv. Tamam erkek olma ama ağlama!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Otistik
Teen FictionPahalı parfümleri bir kenara bırakın insan güven kokmalı... Belkide... Belkide OTİSTİK.
