Who I Am?

part 3

Αφου περπαταμε για αρκετη ωρα δυπλα δυπλα χωρις να μιλαμε, ριχνοντας καποιες κλευτες ματιες και γελοντας μολις πιαναμε ο ενας τον αλλον να κοιτιομαστε, αποφασιζω να διακοψω την σιωπη.

"Λοιπον Χαριιι.." κραταω το ι για πλακα "πως σου φανηκε το σχολειο μας." με κοιταει ενω σκεφτεται την απαντηση. "Πες την αληθεια δεν παραξηγουμαστε" λεω και μου φευγει ενω γελιο.

"Μμ.. εε.. δεν ξερω καλα πηγε." Λεει με τραβηγμενη φωνη.

"Οκευ θα βοηθησω. Τα παιδια πως σου φανηκαν??" Τι μαλακια ειπα τωρα και ειμαι και ανθρωπος που δεν βριζω. Κανω λες και ρωτησα κατι πολυ φυσιολογικο. Το πολυ πολυ να με περασει για χαζη.

"Κοιτα μοιαζεται πολυ με την παλια μου παρεα.. ξερεις ολο παρτυ και..."

"Και τι?" Λεει γιατι οντως δεν εχω καταλαβει

"Ομορφα κοριτσια σαν εσενα"λεει και γυριζει και κοιταζει μπροστα.

Μενω στήλη αλατος. Τι ειπε ομορφα κοριτσια σαν εμενα?? Οmg δεν το πιστευω.. Εχω κοκκινισει αφανταστα και τα μαγουλα μου εχουν παρει φωτια. Απο την πρωτη στιγμη που τον κοιταξα στα ματια και με κοιταξε και αυτος ενοιωσα μια ελξη αλλα δεν φανταζομουν οτι και αυτος ειχε νοιωσει το ιδιο. Δεν το πιστευω. Αυτη τη φορα νοιωθω οτι αυτο μεταξυ μας θα ειναι διαφορετικο, κατι ασυνήθιστο. Δεν ειναι σαν τα αλλα αγορια του σχολειου.

"Εμ εδω θα σε αποχαιρετησω" λεω και τον κοιταω ξανα. Οταν οι ματιες μας συναντιουνται ενα ριγος με διαπερνα.

"Το σπιτι σου?" Ρωταει με ενα κενο βλεμμα και εγω του κατανευω. "Αα.. οκ εδω ειναι ο αριθμος μου κανε μου μια αναπαντητη οταν μπορεσεις να εχω το κινητο σου" περνω δειλα το χαρτακι και ξανα νευω. Πρωτη φορα ειναι που κολλαω μπροστα στα αγορια και δεν μπορω να πω ενα ναι. Τι παιζει με εμενα??

"Bey" μου λεει και κουναω το χερι μου. Περπαταω γρηγορα και αφου μπαινω στο σπιτι πηγαινω στο μικρο παραθυρο λιγο πιο δυπλα απο την πορτα. Ειναι ακομα εκει και κοιταζει και ξαφνικα γυριζει μπροστα και προχωραει με ενα τεραστιο χαμογελο χαραγμενο στο προσωπο του.

[...]

Αφου εχω υπολογισει τον χρονο που θα χριαστει για να λαει στο σπιτι του, του κανω την αναπαντητη για να εχει το κινητο μου.