Opeens komt er een derde agent binnengestormd.
"We hebben een spoor van haat gevonden." zegt de man en hij wijst de kant op waar ze het spoor hebben gevonden.
"Ah fijn," zegt mevrouw ashley. "We vinden haar wel."
En met de agenten loopt ze het hutje uit. Ik wacht nog heel even totdat ik zeker weet dat ze weg zijn. Dan pak ik mijn tas en loop naar buiten. "Eens zien" mompel ik "ik kwam van rechts dus dan moet ik nu die kant op." een lang saai pad komt me tegemoet. Met tegenzin loop ik die kant op......
Na een paar uur te hebben gewandeld begint de lucht donker te worden. Af en toe voel ik een paar druppels op mijn huid. Snel loop ik verder. Ik kijk naar de grond zodat ik niet in een waterplas stap. Snel en vlug zigzag ik om de waterplassen heen. Opeens bots ik tegen iemand aan. Verschikt kijk ik op. Ik zie dat ik tegen een jongen ben aan geknald.
"S-sorry het spijt me." zeg ik en snel wil ik weer doorlopen. Maar de jongen houdt me tegen.
"Maakt niet uit." zegt hij
"Kom anders even met mij mee naar mijn huis, dan kun je daar opwarmen." ik kijk hem aan. Zal ik dat nou wel doen? Ik ken hem niet eens. Maar eigenlijk wil ik ook wel weer even ergens binnen zitten. De ziet waarschijnlijk dat ik het niet zeker weet en steekt zijn hand uit. "Ik heet trouwens jason, misschien is dat wat fijner om te weten?" ik knik en schudt zijn hand "kathelyn" hij knikt. "Kom we zijn dicht bij mijn huis." ik loop achter hem aan en let ondertussen goed op dat ik niet in een waterplas stap. Opeens staat jason stil. Nog net optijd sta ik ook stil en bots ik niet weer tegen hem aan. "Daar is het." zegt jason en hij wast naar een huis. Ik volg zijn vinger en zie dan een klein stenen huisje staan. We lopen langs een paadje om zo bij zijn huis te komen. Hij klopt op de houten deur die bij het huisje hoort en al snel doet een vrouw de deur open. "Ah daar ben je Jason, kom snel binnen." opeens ziet ze mij staan. " oh heb je een meisje meegenomen Jason?" de vrouw steekt haar hand uit en stelt zichzelf voor. "Ik ben Mary, de moeder van Jason, kom maar naar binnen." ik schudt Mary's hand en stel mezelf ook voor. "Ik ben kathelyn." dan stap ik naar binnen.
JE LEEST
Kathelyn Brooke
RomanceKathelyn brooke. Een bijzonder meisje die leefde in het jaar 1880, ze had geen ouders, broers,zussen tantes,ooms,opa's of oma's meer ze had helemaal geen famillie meer. Ze woonde in weeshuis met 122 andere weesmeisjes maar of kathelyn het daar naar...