Hayatının baharında annesini kaybetmesine ve herkesten uzaklaşmasına rağmen güzel bi hayat sürmüştü.Acılarını her zaman arka planda tutar yeni şeylere önem verirdi.
Yine birgün sabah erken kalkmıştı.Yavaşça yatağında doğrulup ayağa kalktı.Kendini çok sıcak hissetmişti ve gidip elini yüzünü yıkadı.Aynaya baktı yüzü hala ıslaktı.Bir süre bekledi ve nedense o gün bir şeyler eksik gibi geliyordu.Havluya yüzünü sildi ve oradan çıktı.Ağır bir şekilde dolabını açtı.Normal hayatta çok giyemediği ama en sevdiği Metallica tişörtünü giydi ve siyah dar bir pantolon çekti üzerine.Saçlarını açıp biraz dağıttı.Hayat sanki 'bu kadar mutluluk yeter' demiş gibiydi ona bugün o devam etti hiç birşey olmamış gibi...Bugün işi yoktu ve dışarısı çok güzeldi.Dolaşmaya karar verdi.Arabasını almaktansa yürümeyi tercih etti.Telefonundan rastgele bir müzik seçti.Pek dinlemediği ama annesinin çok sevdiği bir müzikti.Bir süre dinleyerek yürüdü, yürüdü, yürüdü. Bi an durup etrafına baktı sonra saatine...Zaman çok çabuk geçmişti.Acıktığını hissetti ama bişey de yemedi. Yürümeye devam etti ama bu sefer yolunu değiştirdi.Daha sessizdi bu yol daha tenhaydı.Müziği çoktan değişmiş yeni düşüncelere dalmıştı.Böyle devam etti yoluna,sonra durdu garipti kendi kapısında gördü kendini ama anlayamadı.Evinin önü insanlarla kaplıydı.Babası,kardeşi,yıllardır görüşmedikleri...Biraz yaklaştı,aralarından geçti ve gördüğü şeye çok şaşırdı.Orda öylece yerdeydi ama ayaktaydı o.Ne yapıcağını bilemedi.Başında yakanlar,onu kaldırmaya çalışanlar o kadar fazlaydı ki önceden olsalardı diye düşündü.Ağlamak istedi ama olmadı ve olmayacaktı...
Bir hayat ne kadar uzun olursa olsundu.Her şeyin bir başlangıcı olduğu gibi bir sonuda vardı.
〰Şeyma Güneş
