Yakala beni( düzenleniyor)

O da kim ?

Şu an o evin önündeyim hayatıma sıfır dan başlıyorum yeni doğmuş gibi. Gereksiz kişiler yok ,saçmalıklar yok, en güzeli aile yok.
Ev dışardan çokda iyi gözükmüyor ama hiç yoktan iyidir.
Anahtarım olmadığından kapıya sert bir tekme geçirdim.
İlk denemem de açılmadı ama bir kaç kez zorlayıca açıldı.
İçeri girdiğimde salon tarafında fazla eşya yoktu şomine ve beyaz bir halıflex vardı.
Üzerinde bir çok çamurlu ayak izi vardı.
"Kimse varmı ?"
Diye bağırdım nedensizce
İçimde ki bir his burda yaşayan biri olduğunu söylüyordu ve içim ürpermişti.
Yerde bira şişeleri,sigara izmaritleri görünce burda evsiz birinin yaşadığını düşünmeye başladım. Bacaklarım titriyor gibiydi.
Yatak odasının kapısını tam açarken bir anda kapının öbür ucunda ki biri tarafından açıldı.
Kalbim yerinden çıkacakmışcasına atıyordu korkudan.
Adamın elinde bana doğrultulmuş bir silah vardı.
"Hey.. Hey sakin ol ! Bir zarar vermeye gelmedim. "
Dedim ellerimi kaldırarak boyu benden çok çok uzun bir adamdı
En az 1.90
Silaha gerek kalmadan sadece elleriyle bile kafamı patlatabilirdi.
"Pek öyle gözükmüyor kapıyı çalmak yerine kırdığından. "
Dediğinde nefesimin daraldığını hissettim, gözlerim kararıyordu.
Gözlerimi kapattım ve dizlerimin üzerine yığıldım.
Düşmemek için kendimi ne kadar kassamda kafamı yere koymamla herşeyin kararması bir oldu.
•
•
Hafif bir titremeyle uyandım
Titreyen şey telefon falan değil vicudumdu,üşüyordum.
Ayak ucumda dağınık duran pikeye uzanınca buranın odam olmadığını farkettim hava aydınlıktı ayağa kalkıp sağ tarafımda duran büyük cama yöneldim. Olanlar tek tek aklıma gelirken arkamda duran ebebeyin banyosunun kapısı açıldı arkama baktığımda dün bana silah doğrultan adamı gördüm.
"Uyanmışsın. "
Dedi gömleğinin kıvrık kolunu aşağıya indirerek.
"Uyandığına göre evimin hangi sebeple kapısını kırdığını sorabilirmiyim. "
Dedi yaklaşarak.
"Burda mı yaşıyorsun ?"
Dedim şaşkınlıkla babam demekki burayı aldığına dair bana yalan söylemişti.
"Evet. "
"Üzgünüm ,kalıcak bir yer arıyordum evi boş sandım. "
"Kalıcak bir yerin yokmu?"
Dedi merakla
Gözlerimi devirerek
"Yok. "
Dedim
Tipi beni biraz ürkütüyordu
"Zor durumdaysan sana yardım edebilirim burda kalabilirsin."
Dedi yüzümü inceleyerek.
Bu adama güvenmiyorum. Tanımadığım birinin evinde kalmak normalde asla yapmayacağım bir şey fakat ne param var ne kafamı sokacak bir yerim. Belki bu bana tanrının bir yardım etme biçimidir.
"Olabilir. "
Dedim gülümsemeye çalışarak.
"Kartal ben. "
Dedi elini uzatarak
"Tuğçe. "
Diyerek elini sıktım.
"Ailen nerde?"
Diye sordu kartak çok gerekli bir soruymuş gibi.
"Evkatlıktan reddedildim dün. "
Dedim elimi arka cebime koyup pencereye yaslanarak.
"Üzüldüm. "
Dedi ellerini birleştirerek.
"Niye ki ben üzülmüyorum. "
Dedim ve odayı incelemeye başladım. Tam karşımda bir dolap yanımdaysa bir masa vardı masanın üzerinde bir çok çanta vardı. Ne olduklarına anlam veremedim.
"Yaşın kaç? "
Diye sordu
"17. Senin?"
"22."
Diye yanıtladı.
Onu incelemeye başladım siyahi teninin üzerindeki dövmeler çok hoş duruyordu. Beyaz ilk 3 düğmesi açık gömleğin altındansa daha da hoştu. Gömleğinin açık kısmını uzun altın sarısı zincir doldurmuştu. Altında siyah dar pantolonu ve beyaz spor ayakkabılarıyla çok şık ve seksi bir görüntüsu vardı.
Ayağa kalktı ve masanın üzerinde duran çantanın birini açarak içinden esrar paketi çıkarttı.
"İçiyormusun?"