İlk adım

2K 48 25
                                    

Adela-Hande Erçel
Emre-Çağatay Ulusoy
Deniz-Burak Çelik
Ramin-Buğra Gülsoy
Filiz-Ayça Ayşin Turan




-ADELA
-Adela
Gözlerimi açarak duyduğum seslerin rüya olub olmadığını düşünürken,deminkinden daha yüksek sesle ismimin anılmasıyla, yatakdan fırlayarak pencereye koştum, sinirle
-Ne var oğlum? Ne bağırıyorsunuz?
-Kazandık kızım! KAZANDIK! Diyip bağrınca ben hemen koşarak aşağı indim. Resmen hayellerim gercek olmuştu. Sevincle Ramin ve Denize sarıldım.
Biz çocukluktan aynı mahallenin içinde,aynı sorunlarla boğuşan 3çocuktuk ve hep aynı hayallerin peşinden koştuk ve şimdi nerdeyse hayallerimiz gerçekleşmişti .
Deniz heyecanla
-Bunu mutlaka kutlamalıyız Raminde Denizi onaylayarak
-Bak, kızım sende geliyorsun! Kaçarın yok
İlk önce bu fikre sıcak yanaşmasamda daha sonda Denizlerin israrlarına dayanamayıb kabul etdim

Dolabın karşısında otrup mal-mal dolaba bakıyordum.Ne giyeceğime bir türlü karar verememiştim. En sonda mahallemizin en gözde daha dorusu en çakma elbiselerinin satıldığı mağazaya girip mavi rengli bulzu gözme kestir dim ,yakınlaşıp kaç para olduğunu sorduğumda mağaza görevlisinin 80lira demesiyle ilk önce kararsız kalsamda en sonda cebimdeki 200liradan 80lirasını ona verdim.Büyük bir heyecanla eve koştum.
Mavi rengli bulzu ve kısa deri eteymi giydikden sonra
-Denizin aşağıdayık, diye mesaj atmasıyla siyah topuklu ayakkabımı giyip aşağı indim.

-Oğlum,burası neresi?çok gürültülü kafam şişti.
Deniz kaşını kaldırarak.
-Kızım seni hep zengin bebelerin takıldıği yere getirtim.Teşekkür edeceğine konuşuyorsun.
En mutlu günümüz keyfini çıkarmalıyız
-Ramin birde içki mi var?
-Adela bir bardakla hiç bir şey olmaz.

-Arkadaşlar hadi ama,geç oldu cikalim diyince ilk once Denizler mızmızalanınca, En sonunda onları ikna etmeyi başarmıştım.Çantamı masadan götürüp çıkışa doğru gidiyordum ki, önden bir adam elindeki içkiyi üzerime boşaltdı. Sinirli bağırarak.
-Ya dikkat etsene! Diyince adam bana bakıp
Gülümseyerek
-Pardon,diyince adamın sarhoş olduğunu anlamıştım.
-Sen bu bulza kaç para verdim biliyormusun?,diye bağırdım her kesin bize bakmasını sağlayarak.
Adam yüzünü buruşturarak
-Ya neyse parası veririz, kafa ütleme yeterki.diyerek gidiyordu, kendimi tutamayıp adamın sırtına atlayıp çantamla kafasına kafasına vuruyordum
-İyi ütlüyom mu? Ha! Deniz gelip adamın üzerinden indirerek dışarı çıkardı
-Ya bırak beni diyerek ben de Denizden uzaklaştım .
Kendimle konuşa konuşa eve girdim.
Annem uyumamış beni bekliyordu.
Hiç bir şey konuşmadan odama çıktım. Sinirden sabaha kadar uyuyamadım. Hep üzerime içkini boşaltan o adamı düşündüm hala sinirim geçmiyordu.
Bu an annem odama girdi
-Yavrum neden sinirlisin neyin var?
-Hiç annem boş ver
Nedense anneminde hiç keyfi yoktu bu durum beni endişelendirdi.Biz annemle yalniz yaşıyortuk.Babamı çocukluğumda kaybettim. Evimiz kiralıktı.Evin kirasını ödememiz bir az gecikiyordu buda annemin canını sıkıyordu anlaşılan...

Bır hafaya okullar açilıyordu çok heyecanlıyım yeni yüzler yeni insanlarla tanışacaktım bu beni hem mutlu ediyor,hemde biraz korkutuyordu....

HAYALENHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin