Bölüm 2

18 1 0
                                    

Akşam yemeğini yemişlerdi. Evan masadan ilk kalkan olmuştu. Çünkü pek iştahı kalmamıştı. Hala babasını düşünüyordu. Alex,durumu fark edip Evan'ın odasına onunla konuşmaya gidiyordu. Alex kapıya vurdu içeriden ses gelmedi sonra bir kez daha vurdu yine ses gelmedi endişelenmeye başlamıştı. Arkasını döndü babasını çağırmaya gidiyordu ki kapı kilidi açılma sesi duydu. Arkasına döndü ve Evan'ın kapıyı açtığını gördü. Alex koşarak Evan'ın boynuna atladı. Sert bir şekilde "salak kapıyı niye açmıyorsun" dedi. Evan gülerek "kendimi öldürecek halim yok ya."  Alex,"ne bileyim bir an kapıyı açmayınca endişelendim."

Alex ve Evan odaya girdiler. Alex, Evan'dan büyük olduğu için sözünü geçirebiliyordu. Alex pofuduk koltuğa Evan'da yatağa oturdu. Alex, "Evan açık konuşucam senin okulda ki arkadaşların hiç iyi değil. Bunu sende biliyorsun ama hala onlarla birliktesin." dedi.  Evan'ın surat ifadesinden sinirlendiği belli oluyordu. Evan, Alex'e bağırarak " benim arkadaşlarım seni ilgilendirmez sonuçta sende diyorsun  benim arkadaşlarım" dedi.

Chris ve Justine yukarıdan bağırışma seslerinin geldiğini duyunca hemen yukarı koştu. Chris kapıyı açtığında Evan'ı Alex'e vurmak üzereyken gördü. Bu duruma çok sinirlenmişti. Oğlunun kolundan tutup yanağına tokat attı. Evan ağlamaklı bir şekilde babasına baktı. Chris o bakışları görünce çok pişman olmuştu ama iş işten geçmişti. Evan sinirli bir şekilde evden çıkmıştı. Chris Evan'ın peşinden gitmişti ama dışarı çıkana kadar Evan ortadan kaybolmuştu.

Justine Alex'e sarılmış onu sakinleştirmeye çalışıyordu. Alex, ağlayarak "anne ben sadece onu uyarmak istemiştim. Bu kadar kızacağını bilmiyordum."  Justine,sanki umut verirmiş gibi "kardeşler içinde olur böyle kavgalar demişti."

Evan çoktan arkadaşlarının yanında olmuştu. Evan içinden ailemden nefret ediyorum,ama artık onlar benim yüzümü bir daha göremiyecekler

SaklambaçHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin