Bir sonbahar akşamıydı.Annemden kalan dağlık evdeydim zaten her hafta sonu buraya gelirdim çünkü burda ki hersey annemden bir parçayı. Birde babam var tabi ondan nefret ediyordum çünkü çok kısa zamanda yeni biriyle evlenmisti. Bir türlü anliyamiyordm.Annemi çok kısa sürede unutmasi ve cici eşiyle tatile gitmesi bu yüzden ona karşı nefretim gün geçtikçe büyüyordu.Hava çok kötüydü bardaktan boşalircasina yağmur yağıyordu.Kafamı pencereye yasladım ve kör karanlığı izlemeye başlamıştım.Birden birşey gördüm.Çok korkmuştum hemen perdeleri kapattım ve mutfağa koştum bulabildiğim en keskin bıçağı aldım ve koltuğun arkasına saklandım.Birden kapının kilidinin zorlandığıni duydum nalet olsun şimdi bitmiştim.Adımlar git gide yaklaşıyordu nefesimi tutmuştum kalbimin çok hızlı atmaya başladı.Aklima gelen ilk şeyi yaptım adamın üzerine atladım ama hiç bişey hissetmemisti.O çok güçlüydü.Elimi geriye doğru burktu ve elimden bıçağı aldı beni arkama çevirdi.Nefesini ensemde hissediyordum.Kahretsin yüzünü göremiyordum.Çırpınarak ;
-Kimsin sen
- Sakın ol genç bayan !
-Kimsin diyorum yüzünü göstermeye bile cesaret edemiyorsun
-Çok mu görmek istiyosun?
Dedi ve nazikçe kendine çevirdi.Bu yüz tanıdık geliyordu bu Baran'dı.
Baran okulun zengin serserilerinden biriydi.Bir sürü hatalar yapar ve babası arkasını toplardı.Okuldaki tüm kızlar ona hayrandı haklıydılar gür siyah saçları ve kocaman siyah gözleri vardı vücuduna dikkat ediyor olmalıydı ki kasları ve baklavalari vardı.Bir kızın istediği hersey onda vardı ama benim için birşey hissetmiyordu sadece serseri ukalanin tekiydi.
- Ne işin var burda benim evimde!
- Sadece konuşmak istiyorum Ceyda
-Ben seninle konuşmak istemiyorum
-Konusucaksin!
Dedi ve kolumu sıkıca tuttu
- Konusmak istemiyorum dedim bırak kolumu
-Ceyda tehlikedesin!
- Ne diyosun sen ne saçmaliyosun
-Bak burda güvende deilsin
- Baran git burdan senin zırvalıklarını dinlemek istemiyorum
-Bana inanmalısın Ceyda hemen bu evden çıkmalıyız
-Tamam
Dedim ve Baranla evden çıktık napıyordum ben ne saçmalıyordum.Nasıl güvenebilirdim anlam veremiyordum korkudan titriyordum.Uzun süre yürüdükten sonra Baranin arabasını gördüm ve hemen bindim
-Nereye gidiyoruz ?
-Gidince görürsün
Çok sinirlenmistim bu halde bile bu çocuğun ukala halleri beni deli ediyordu elimde olsa onu geberetebilirdim.Yol boyunca konuşmadık ve sonunda büyük gerçekten çok büyük bir villaya varmıstık.Kapının önünde iri yarı iki adam vardı sanırım bunlar koruma ya da güvenlik olmalıydı bizi görünce kapıyı açtılar ve içeriye girdik. Büyük bir yerdi fakat içinde çok az eşya vardı.Git gide gürültüler gelmeye başladı.
-Çok korkuyorum!
Dedim fısildayarak.Baranın yüzünde bu güne kadar görmedigim bir ifadeyle karşılaştım korumacı bir ifadeyle
-Korkma ben yanındayım
Dedi ve uzun koridoru aştıktan sonra kapının önünde durduk.Baran önden girdi bende onu takip ettim içeriye girdiğimde onu göreceğimi beklemiyordum O kişi ...
