Forever or Forover?

First Half

Characters:

Zech Jeon as  Jungkook

Patrick as Jimin

Rey as V

Froilan as Jin

Pagkatapos ng shoot ko. Inaya ko ang mga kaibigan ko para magpakaluwag-luwag naman kahit minsan. Namiss ko rin naman ang kalokohan nila kahit paano. Nagdrive si Patrick patungo sa isang bar. Hindi niyo kami masisisi, lalake kami.

Patuloy lang kami sa kuwentuhan at inuman nang magsalit si Rey.

Rey: "Hindi talaga siya nagbago. Kahit ni katiting. Still the same Zech. Haha."

Napatingin ako sa kanya. At paano naman niya nasabi?

Zech: "Hoy! Tumahimik ka! I've grown. I'm a real man now. Di na ako bata." pinagsusuntok ko pa yung dibdib ko para patunayang lalaking lalaki ako. Hindi naman akong magmumukhang Gorilia e, ang gwapo ko kaya.

Tinagay ko ang hinahawakan kong bote ng beer. Hanggang ngayon talaga ganon parin ang tingin nila sa akin. Mga kaibigan ko nga naman. Tsk Lalake ako.

Patrick: "Hey, you!"

Buti si Pat naintindihan ako. Kaya gustong gusto ko siyang kasama e. Di matalak pero mabait. Yun nga lang hindi ko alam kung ano ang mga ipinapahiwatig ng mga mata niya kung minsan.

Rey: "Bakit Jeon Zech?, Makinig ka sa akin, Listen carefully, Think! Is clerical work in the army makes you a real man? Hahaha."

Zech: "Drunkbastards, You irritate me!" Tsk. "Just give me a break, my job was tougher than you could imagine."

Pinagtawanan lang ako ng mga kaibigan ko. They'll see.

Zech: "Hey! Nagtretraining ako sa CFR, isa sa pinakamalaking training center doon."

Pinagpatuloy ko parin ang pagtanggol sa sarili ko.

Rey: "Hahaha. Sinong niloloko mo Zech?"

Sanay naman ako sa parang batang side nitong si Rey. Unawain ko nalang baka umiyak yan e. Haha.

Patrick: "Tama na yan Rey, Anyway welcome back home bro!"

Nakipagfist-bump siya sa akin with his wide smile. Nakakaloko talaga yung mga mata niya. Hindi ko alam kung ano ang bipolar. Yung mga mata niya ba o sadyang siya talaga?

Mga taong to, mga walang magawa sa buhay.

Iinom sana ako ng napansin ko ang isang napakagandang babae, tanaw na tanaw ko mula sa glass walls ng bar, naglalakad siya sa labas. Kahit madilim nagliliwanag parin ang kabuuan niya. She's just my type. Nang nakita ko siya. I can't help it. Bigla akong tumayo para habulin sana siya. I need to hit on her.

I emptied the beer bottle and walk towards her.

Kring Kring Kring

Kinuha ko yung cellphone ko sa bulsa ko.

(In anger) Ugh! Who's interrupting me? "Hello? Sino to?"

Mom Beth: (Zech's Mom) ["Mama mo! Ikaw talagang bata ka!'"]

Zech: "Oh, mom..." hindi nalang ako natuloy sa pag-imik.

Mom Beth: ["Bakit wala ka sa bahay ni tita Marietta mo? Asan ka nanaman ba?"]

Zech: "Papunta na... mamaya"

Wala naman talaga akong balak e. Nakakasawa talaga sila.

Pat: "Uy Jeon sino yan?"

Rey: "May girlfriend kana? Pambihira! Wahahaha"

Zech: "Tumahimik kayo. Si momma!"

Nangialam pa kasi ang mga loko.

Pat: "Talk over there!" sabay turo sa labas.

Naglakad ako palabas ng bar para hindi makaistorbo sa mga ibang customers. At para hindi ako mabuko ni mama kung nasaan ako.

Mom Beth: ["Make sure you pay a visit! Mag-iisang taon na mula noong huli mo siyang nakita."]

Zech: "Oh? That long?" Oo nga no?

Mom Beth: ["Alam mo namang malungkot yun simula noong namatay yung pinsan mo last year, sinabi niya, sayo nalang daw niya naalala si Froilan. She'll be so glad to see you... Jeon! Still there?"]

Napatahimik ako ng maalala si Froilan. Kami ang palaging magkasama simula pagkabata. Ngunit ewan ko. Ang iksi ng buhay niya. Ayoko ng ibalik ang mga alaala niya. Parang hindi parin kasi ako naniniwala na wala na talaga siya.

Mom Beth: ["Jeon! Kinakausap pa kita"]

Zech: "We don't look alike. Ni ilong, mata bibig hindi  magkapareha. Hindi kami magkamukha mom. And, I hate when she rubs my face and kisses me. That's immoral! Uncle does too. Old guys suck."

Tuloy parin ako sa pagtanggi. At hindi naman nila ako tinatantanan. Ano ba ang mapapala ko doon?

Mom Beth: ["She'll introduce you to a girl. Hey!"]

Useless. Nakita ko na yung type ko kanina. Kung hindi ka sana tumawag, edi tapos na lahat nito. Happilly ever after na dapat e.

Zech: "Alam ko mga type niya. Tell her no thanks. Bye. Pauwi na ako."