In my dreams

its friday

Eryll's POV

nagising ako..

umaga na pala..

its thursday..

and..

tomorrow..

wala na..

wala na..

bat ganun?

most of us always say these lines when its friday:

Thank GOD its friday.

pero ang gusto kong sabihin ngayon is..

Oh my God its friday.. ? tsk2..

siguro simula ngayon.......iiwasan ko nalang siya

para pag wala na siya bukas...

parang wala na lang sakin..

 simula ngayon..

ituturing ko na lang siyang parang isang bangungot.

na dapat nang kalimutan...

 buong maghapon kong hinintay si andrew. ngunit wala. ni anino walang dumating.

bat wala din  ba si kyle?

sabi nya siya na ang bahala.. hay..

bat ba di ko parin makalimutan? tss

Gabi na...

pumunta na ako sa room ko at nahiga nalang..

hahay..

Andrews POV

di ko napuntahan si eryll ngayon.

pinagdrive ako ni momy para kunin yung ticket eh.

dun kina yannie. siya na kasi ang nag book samin nun.

pupunta din kasi siya sa states kasama namin..

at malay ko ba maa-abutan ng gabi ang pag-uwi namin..

mag 9 pm na..

at bukas..........

goodbye na nga ba?

no..

Mom? Pwede bang dito nalang ako? sabi ko sa mom ko.

andrew,.. ano bang napasok dyan sa kokote mo.. nakabook na ang flight natin tomorrow.

at bukas ng umaga na tayo aalis...

Kahit anong pilit ko ....di na papayag si mom. tsk.

Umaga na..

ready na ang lahat ng gamit.

ready na lahat.

sumakay na kami patungong airport ngunit..

bakit parang ang puso ko.. gustong tumalon ..gustong magpa-iwan.......

now.. ill ask for the last time..

Erylls POV

7 na pala ng umaga...

bakit ba ganito? kakagising ko palang ng umaga puro luha na ang lumalabas sa mga mata ko..

sana di nalang siya dumating.....

sana di ko nalang siya nakilala kung sa huli..iiwan din pala nya ako.

bumangon na ako. di pa ko kumain ngunit gustong pumunta ng mga paa ko sa park..

pumunta na ko dun at sinama ko na si salvy..

dumaan kami sa bahay nina  andrew

ngunit sa pagtingin ko...wala na ang kotse nila.. parang may silence na din sa bahay nila kung dati man kahit umaga'y nagpapatugtog sila ng mga kanta at nag hihiyawan.

ngunit ngayon.. iba na..

umalis na kaya sila?

patuloy akong naglalakad ..

Sa park..

naupo na ko dun at biglang nag flashback yung mga words na sinabi ko kay kyle,..

 useless..useless and worthless pag sinabi ko yun.. pag sinabi ko ang totoo kong nararamdaman..

dahil ba aalis din siya?

at dun ko na-isip na.tama ba yung naging desisyon ko?

hindi naman importante kung worthit ba or not ang importante ay.....alam nya?

pero ngayon....wala na sya.. biglang tumulo ang luha ko.

buti nalang kaunti lang ang tao ngayon sa park.....

almost 30 minutes akong nandun.......

tumayo na ako and nagdecide na umuwi na to take my breakfast....

Sa pag lakad ko,,,,,,,

biglang may tumawag sakin...

Hey!

nagulat ako.napahinto ako sa paglakad at agad kong nilingon kung sino yun..

Andrew?!

may dala-dala siyang fishball at parang galing sya sa pagtakbo dahil pagod na pagod ang mukha nya...

Gusto mo ng fishball? sabi nya sakin..

nag smile ako then tumakbo papunta sa kanya and i hugged him tight..

Akala ko ba umalis ka na? tanong ko sa kanya..

He just smile and said

I love you..  

I love you too andrew

 i cried.maybe tears of joy?........