Yeni taşınmışlardı İstanbul'a. Hacettepe Üniversitesinde ilk senesiydi Elif'in ve çocuk gelişimi bölümünde okuyordu. Başına geleceklerden hiç haberi yoktu. Masum ve mutluydu. Sabah erken kalktı ve hemen hazırlanmaya başladı. İlk günden geç kalmak istemiyordu. O kadar heyecanlıydı ki evden kahvaltı yapmadan çıktı. Daha ilk günden geç kalmak istemiyordu. Hava soğuktu ve yağmurluydu. Elif önünü sıkı sıkı kapatarak durakta beklemeye başladı. Kafasını da eğip gözlerini kapattı. Kısa süreli de olsa uyumak istedi. Tam uykuya dalacakken yanına bir çocuk oturdu. Elif göz ucuyla baktıktan sonra her şey normalmiş gibi kafasını kaldırdı. Çekinmişti çocuktan. Hiç konuşmuyordu. En sonunda tam merhaba diyecekken çocuk elini uzattı ve "Ben Mert." dedi. Mert çok tatlı bir çocuktu. Saçları çok havalıydı.. Siyah gözleri vardı. Elif bu tatlılığın karşısında biraz sustu. Mert "Hey!" dedi. Elif kendine geldi. Rezil etmişti kendini. "Şeeyy. Bende Elif." diyebildi. "Memnun oldum." dedi Mert. Elif gözlerine bakarak bende demek istediğini söyledi. "Eee hangi okuldasın?" diye sordu Mert. Elif "Hacettepe Üniversitesi." dedi. Mert "Yaaa. Hangi bölüm?" diye sordu. Elif' "Çocuk gelişimi." dedi. Mert " Bende Hacettepe Üniversitesinde okuyorum ve çocuk gelişimi bölümündeyim. Sen okula yeni geliyorsun herhalde?"dedi. "Evet. Hafta sonu taşındık İstanbul'a." dedi Elif. Bu sırada otobüs geldi ve beraber otobüse bindiler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yıkılan Umutlar
De TodoElif, kalbini defalarca kıran, onu üzen, değerini bir türlü anlamayan Mert'e aşık olmuştur. Onu üzmeye dayanamaz, bu yüzden kaybeden hep o olur. Eninde sonunda Mert'i kazanır. Kazanır kazanmasına ama yine de arada sırada sevgisinden şüpheye düşer. A...
