BÖLÜM 4;
Burak YAMAN;
Miray benden yardım istedikten sonra, Betayı kucağıma aldım ve arabama doğru götürdüm. Arabanın yanına geldiğimizde ikimizde birbirimize aptal gibi bakıyorduk ve kucağımda ki bu şey gittikçe ağırlaşıyordu. Zorlandığımdan değil tabi, bunca yıl boşuna mı çalıştık? Sonunda ağzımı açıp 'anahtarları cebimde' demiştim. Bana tek kaşını kaldırarak 'bana ne?' demişti. Gözlerimi devirmekle yetindim 'arabaya nasıl bincez zeki?' diye sordum ukalaca. O ise gayet rahat bir şekilde 'arabanın kilidini açarak' demişti. Gözlerimi devirdim ve bıkkınca 'o zaman aç' demiştim. Bana gözlerini kocaman açarak baktı, ah lanet olsun yanlış anlamıştı hemen 'arabayı' diyerek düzeltmeye çalıştım. Bu sefer o 'sen aç' demişti. Şimdi de ben gözlerimi kocaman açarak bakmıştım, insan cidden yanlış anlıyordu. Miray sırıtarak 'arabayı' demişti, bende gülümsedim ve elimdeki Betayı gösterdim gözlerini devirip elini cebime attı ve arabanın kilidini açtı. Betayı arka koltuğa yerleştirdim, Miray'da ön koltuğa oturmuştu. Bende sürücü koltuğuna yerleştim, arabayı çalıştırdım ve göz ucuyla miraya baktım o ise bana bakmadan adresi vermişti. Bu kızın derdi neydi böyle? Kendini Wattpad'de ki kötü karakterlere falan mı özeniyor bu? Neyse bu konuyu sonra düşüneceğim. Evinin önüne geldiğimizde Miray'dan önce ben çıkıp Betayı kucağıma aldım. Kapılarının önüne kadar taşıdım Betayı, Miray kapıyı çaldı kapıyı bir adam açmıştı. 30-35 yaşları arasında yapılı ve yaşına göre gayet yakışıklı bir adamdı. Adam bana ilk anlamayarak baktı daha sonra, Betayı kucağına alıp içeri götürdü. Miray bana baktı ve iç geçirdi 'ee ne istiyorsun?' demişti. Anlamıştım ama salağı oynayacaktım, çünkü neden oynamayayım?
Anlamadığımı belli edecek şekilde baktığımda, gözlerini devirdi ve ağzını açıp konuşmaya devam etti 'ormanda yardım edersen her şeyi yapacağımı söylemiştim, şimdi söyle yapayım da kurtulayım' işte bunu demesiyle sinirlenmeye başlamıştım. Yumruğumu sıktım ve sakinleşmeye çalıştım şuan neden sinirlendim peki ben? Beni umursayamayışına mı yoksa bu rahat tavırları mı? Rahat tavırları umurumda bile değil benden bir an önce kurtulma isteği sinirimi bozuyordu. Ve sanırım Kaya haklı ben bu kızdan hoşlanmaya başlıyordum, yumruk yaptığım elimi gevşettim ve şirin olduğunu düşündüğüm bir gülümsemeyle 'telefon numaranı vererek başlamaya ne dersin?' dedim utangaç bir tavırla. Miray'ın da gerilmiş olan bedeni yavaşça gevşemiş ve beni şaşırtarak 'olur' dememişti. Aksine gerilen yüzü daha da gerilmiş ve sinirden kıpkırmızı olmuştu, ne dedim ki ben şimdi? Sertçe yutkundu ve 'ordan numarasını her önüne gelene veren bir sürtüğe mi benziyorum?' diye tıslamıştı. Ben ona sürtük demedim ima da etmedim, beni yanlış anlamıştı. Duygusuzca bir şekilde baktım ve konuşmaya başladım 'ben sana öyle bir şey demedim, imada da bulunmadım değil mi? Ben sadece arkadaş olmaya çalışıyorum' demiştim. Söylediklerimi duyunca şaşırmıştı gerilmiş olan bedene gevşemişti, tam arkamı dönüp gidiyordum ki, kolumdan tuttu. Bunu erkeğin kıza yapması gerekmiyormuydu? Miray çok masum bakıyordu utanmıştı, dudaklarını araladı 'ben üzgünüm bir anlık sinirle söyledim onları' demişti. Gülümsedim, gülümsediğimi görünce o da gülümsedi. Ama bu içten bir gülümsemeydi 'yeniden deniyelim mi?' diye sordum elimi enseme götürerek. Miray biraz düşündükten sonra kafasını sallamış ve elini bana uzatıp 'yeniden' dedi. Bende gülümseyip elini tuttum. Tam ağzımı açıp bir şey diyecektim benimkinden 2 kat daha kalın bir ses konuştu 'ELLERİNİ ÇEK LAN YİĞENİMİN ÜZERİNDEN!!' evet şimdi sıçtım.
-SON-
