BUĞZET

Giriş

Yine yüzünde bir bed nazar belirdi. Elleri, denizin kıyısında ki kumu tutar gibi, kayıp gidiyordu kadının bacaklarından. Bedeni satılık bir kadını tercih etmişti her zaman ki gibi. Gözünü kör eden buğzet, aslında bir hayat kadınının neden o hâle geldiğini görmüyordu.

Çıplak bedeninin altında, yılan gibi kıvranan kadına baktı bir an. Gözleri boyun hizasına iliştiğinde, yutkundu. Kanı arzuladığını farketti. Siyaha boyayan hayatını, kırmızıya çalmak istedi. Geçmişinin zifiri karanlığında boğulurken zihni, bedenini tekrar kadının bedenine kitleyecekken, duraksadı. Mavi gözleri, deli bakıyordu. 

Kadın buna anlam veremezken, ellerini sırtına yerleştirdi ve tırnaklarını bastırarak üstünde gezindi. İçinde bir câhim oluştu o an ve gözlerine yansıyan ateşle, kadının gözlerine baktı. "Bana bir daha asla dokunma," derken kadının yüzüne tıslamıştı. Nefesinin bir kısmı yüzüne çarparken, alnına düşen ve güneşi andıran sarı saçları oynamıştı.

Bedenini ölüme saklıyordu o. Yalnızca toprak sarabilirdi onu. Bu kez kadının parmak uçları saçlarına ilişti. Bir cafune belirirken saçlarında, her teli dans etmeye başlamıştı âdeta. İşte o an, göğsüne bir sancı yerleşti. Kirli ellerin sevdiğine değişi belirdiğinde gözleri önüne, dişlerini sıktı. Yutkunamadığını farketti. Acı boğazına dolmuş, bir yumru oluşturmuştu.

Ona ulaşmak için bu Dünya'da yapması gereken bütün her şeyi yapmıştı ve yapmaya da devam edecekti. 

Düşünceler kalbini yoklarken, kadın geceyi taşıyan bedenini, geçmişin pençe izlerini taşıyan bedeni altından kurtardı. Sırtında siyahın ve beyazın yükünü taşıyan bedeni yatağım şeklinde yatırdı. Gözleri çekmecesine kaydı adamın. Kadın üzerinde inlerken çekmeceyi açtı ve birazdan kana bulunacak bıçağı kavradı.

Geçmişin her noktası beyninde yankılandığın da, öldürmek konusunda asla tereddüt etmezdi. Tam da o an, bıçak kadının sırtında yer edindi. Gözleri iri hâlini almış, onu sırtından bıçaklayan bed nazar yüze odaklanmıştı. Bir kez daha geçirdi bıçağı. Ardı arkası kesilmeden defalarca...

Bıçak teniyle her birleştiğinde zevkle bağırıyordu. Belki de acısını, kahkahasına gizlemişti. Odasının duvarları bir kez daha kadeh kadeh kan içerken, içinden kadının kanıyla beraber akan irin, onu rahatlatmıştı.