Part 18

1.4K 30 0
                                    

Iemand vertrouwen is moeilijk, maar iemand kwijtraken is nog moeilijker.

####

Na ik weet niet hoelang horen we geklop. 'Hup in die kast.' Ik probeer in zijn kast te klimmen maar het lukt me niet. 'Ik ben te groot.' 'Ik bedoelde ook andere kast.' Hij wijst naar een grote kast. 'Owh ..' Ik ren er naartoe en spring erin. Hmm best comfortabel .. 'Meneer.' 'Ja, kom maar binnen.' Ik kijk door een gaatje dat in de kastdeur is gemaakt. 'Brandon, moest je echt meneer zeggen ?' Ik grijns. Ik wil hem laten schrikken ! 'Misschien.' 'Heb jij Alice gezien, ik heb haar de hele dag gezien.' 'Nee ?' Chris, ik hou van je. 'Owh, wat ben je aan het doen ?' Hij staat met zijn rug naar me toe ! Ik sluip zachtjes uit de kast en ren naar hem toe, maar hij draait zich net om en vangt me op. Ik zit nu als een baby in zijn armen. 'Ulghh, waarom moet je altijd mijn plan kapot maken ?' Brandon grijnst. 'Pap, je mort echt leren liegen en jij moet leren stiller te zijn.' Chris knikt. 'Inderdaad, kleintje.' 'Chris, je bent 40 jaar oud ofzo dus niet als een tiener praten alsjeblieft.' 'Heyy, ik leef hier met duizenden leerlingen die niet altijd zo volwassen doen dus.' Ik grijns en spring uit Brandons armen. 'Waar zijn jullie mee bezig ?' 'Camera's.' Brandon knikt. Ik ga op de stoel zitten die voor Brandon stond en ga weer verder met filmpjes kijken. 'Heyy, kijk dit.' Ik zie een meisje met een bivakmuts op. 'Zoom in.' Ik zoom wat in en als ik goed kijk zie ik Livs ogen ! 'Dat is Liv ..' 'Blijf haar volgen.' Ik ga naar de volgende kamer en zie dat ze haar bivakmuts afdoet en de kastjes doorzoekt. 'Ze heeft een soort mobiel in haar handen ?' 'Ik ga haar in mijn kantoor roepen, jullie gaan in die kast staan, hup.' Ik ga in zijn kast staan en Brandon staat tegenover me. 'Probeer niet te bewegen of iets te zeggen ofzo.' Ik zucht en knik. 'Maar soms flappen woorden uit mijn mond.' 'Moet ik je mond dicht tapen ?' Ik schud mijn hoofd. Als ik Chris Liv hoor roepen door de soort van microfoon kijk ik Brandon wanhopig aan. 'Tape mijn mond dicht.' Brandon grijnst en knikt. 'Met plezier.' Hij pakt een band tape uit zijn jaszak en tapet mijn mond dicht. Hij had de hele tijd tape in zijn jaszak ? Wat ? 'Meneer ?' Hoor ik Livs stem. Ik sper mijn ogen en Brandon grijnst en knikt. 'Kom maar binnen Liv.' 'Wat is er meneer, ik heb toch niks gedaan ?!' 'Rustig.' Ik hoor Liv diep in en uit ademen. 'Ik keek naar een paar camerabeelden en ik zag jou.' 'Dat kan ..' 'Wat deed jij zo laat nog op school, met een bivakmuts nog wel.' 'Ik ..' 'Jij ?' 'Ik had een opdracht ..' 'Wat voor opdracht, Liv.' 'U bent misschien de vader van Brandon en Alice, maar ik ga niks zeggen !' 'Liv.' 'Meneer.' 'Ik weet dat je werkt voor een meisje.' 'Wie zegt dat, misschien werk ik voor mezelf.' Voor haarzelf ? 'Hoe bedoel je ?' 'Ik ben de weg kwijt oke.' 'Vertel eens.' 'Ik was is een keer verdwaald toen ik klein was, een mevrouw zorgde voor me en bracht me is een keer thuis, maar elke dag kwam ze even langs om te kijken hoe het ging met me en toen ik 14 werd had ze me geadopteerd, ik weet niet hoe ..' 'Vertel verder.' 'En die vrouw had een dochter ze is nu 19 ofzo en ze stuurt me steeds een opdracht en als ik die opdrachten niet vervul dan gaat ze mijn leven een hel maken ..' 'Weet jou moeder ervan ?' 'Nee ..' 'Misschien moet je het haar eens vertellen.' 'Waarschijnlijk gaat ze me niet geloven, want ik heb hun is een keer overhoord en het was mijn zus' idee om mij te adopteren, dus waarschijnlijk wou mijn moeder me niet eens adopteren ..' 'Waarom loop je niet gewoon weg ?' 'Mijn zus zou weten waar ik was, dus het heeft geen nut.' 'Hoe heet je zus ?' 'Olivia Korp.' 'Je mag weer gaan en onthoud wees sterk.' 'Dank u wel, meneer.' Olivia Korp .. Ik herken haar naam ergens van. 'Kom maar.' Brandon loopt eerst uit de kast en daarna ik. 'Tape ?' Brandon grijnst en trekt aan het uiteinde. 'Auw, godverdomme !' 'Kan je schelden ?' Ik trap Brandon in zijn ballen en loop naar de computer. Ik zoek Olivia Korp op en kom een blond meisje tegen. 'Ik ken haar.' 'Jij kent haar ?' 'Ze zat vroeger met mij in een club van de basisschool ..' 'Ze is best knap.' Ik kijk naar links en geef Brandon een klap in zijn gezicht. 'Ze was vroeger al best gevaarlijk als ik zo kijk ..' 'Ze was vroeger gevaarlijk.' 'Hoezo ?' 'Ze kon vroeger zelf al vechten, ze was goed met messen, want als we iets moesten knutselen met een mes, niet scherp, maar toch, het was altijd zo perfect en ze kreeg als een 10.' 'Messen ..' 'Ja messen.' Ik kijk naar rechts en zie Chris nadenken. 'Je gaat de volgende weken oefenen met messen.' 'Maar ..' 'Geen gemaar, als we tegen haar moeten, moeten we iemand hebben due ook met messen om kan gaan.' Ik zucht. 'Brandon kan het ook doen.' 'Inderdaad, Brandon jij gaat de volgende paar weken met messen oefenen.' 'Mij best.' Ik glimlach. 'En jij Alice, gaat hem helpen.' 'Maar ..' 'Kappe met je gemaar, ga naar huis en begin maar alvast met oefenen.' Ik zucht. Ik sta op en loop naar mijn kluisje. Ik pak mijn jas en tas en loop naar mijn auto. 'Heyy, Alice waar ga je heen.' 'Naar huis, ik voel me niet zo lekker.' 'Owh oke, beterschap.' 'Dankje Liv.' Liv glimlacht en geeft me een dikke knuffel. Tijdens die knuffel voel ik dat ze iets tegen mijn rug aanduwt. 'Tot morgen misschien.' Ik knik en stap in. Als ik zie dat Liv binnen is trek ik mijn vestje uit en zie dat ze een soort apparaat aan mijn vest heef geklikt. 'Haha, wat grappig Liv.' Ik klik haar apparaat los en gooi het uit de raam. Ik gooi mijn vestje onderweg weg.

Als ik eindelijk thuis ben zie ik dat Brandon als thuis is. Owh ja helemaal vergeten dat als je met de fiets gaat altijd sneller bent, behalve als je dezelfde weg neemt. Ik dwaal af oke. Ik loop naar binnen en hoor beneden iemand schreeuwen. Ik gooi mijn tas weg en ren er naartoe. Ik heb altijd een pistool aan de rand van mijn broek hangen. Ik hou mijn pistool vast en loop zachtjes naar beneden. Ik kijk om de hoek en ga naar de EHBO kamer en zie Brandon een snee verzorgen. Ik hang mijn pistool terug en ren er naartoe. 'Wat heb jij gedaan dan ?' 'Ik heb geoefend ?' Ik knik zachtjes. Ik pak een doekje en maak hem nat. 'Hier laat mij.' Ik ga zachtjes over zijn wond en dek er zachtjes tegen aan. 'Jij kan nooit voorzichtig doen he.' 'En jij ook niet.' Hoor ik Brandon moeilijk zeggen. Ik kijk omhoog en zie dat hij pijn heeft. Ik pak een grote pleister en plak hem over zijn wond. 'Wees de volgende keer voorzichtiger.' Brandon knikt en trek zijn shirt weer aan. Hij pakt zijn messen weer en zucht. 'Neem de zwaarden.' 'Hoezo ?' 'Dat zijn ook messen en waarschijnlijk heeft Olivia ook zwaarden inplaats van messen. 'Slim.' Hij pakt de zwaarden van zijn muur en gooit er 1 naar mij. Ik vang hem onhandig op en hou hem op een vechtpositie. 'Ik heb al is een keer gevecht met zwaarden trouwens.' Ik zucht. 'Ik ook geloof me.' 'Jij ook.' Ik knik. Geen flashback geen flashback .. Nop geen flashback. Hij gaat ook klaarstaan en ik val eerst aan. Ik laat hem struikelen en haal de zwaard boven zijn keel. 'Gewonnen.' Brandon grijnst. 'Inderdaad.' 'Je moet meer werken met zwaarden, geloof me.' 'Hoe kan jij zo handig zijn in zwaarden ?' Ondertussen is Brandon gaan staan. 'Ik wil er niet over praten.' 'Het heeft toch niet iets met Olivia te maken ?' Ik schud mijn hoofd. 'Nou soort van eigenlijk.' 'Vertel maar wanneer je het wilt vertellen.' Ik knik. 'Dankje.' Ik ren de trap op en ren naar mijn kamer. Ik sluit mijn deur en plof op mijn bed. 'Waarom moet ik hem leuk vinden terwijl hij mij niet leuk vind ?' *klop klop* 'Wie is daar ?' 'Chris.' Ik sta op en doe mijn deur van de slot. 'Wat is er ?' 'Ik hoorde je ..' 'Wat zei ik dan. 'Waarom moet ik hem leuk vinden terwijl hij mij niet leuk vind.' Ik zucht. 'Ja dat zei ik, ja.' Chris knikt en loopt mijn kamer binnen. 'Je moet weten, hij is de laatste tijd wel blijer.' 'Misschien heeft hij stiekem een relatie ofzo ?' 'Vast niet, anders wist jij het wel ofzo.' Ik knik zachtjes. 'Ga eens met hem praten ofzo.' Ik zucht en knik. 'Als jij het zo graag wilt.' Chris glimlacht. 'Ik ga eten maken.' Ik knik. Ik loop naar Brandon deur ene voordat ik ging kloppen hoorde ik hem lachen. Ik hou mijn oor tegen zijn deur en luister hem af. 'Haha ja babe, ik hou ook van jou, ik zie je morgen.' Ik zucht. Ik klop tegen zijn deur en hoor hem nog wat zeggen en daarna 'binnen'. Ik open zijn deur en hij glimlacht naar me. 'Wat is er ?' 'Ik vroeg me af of je een vriendin had ..' 'Misschien, waarom ?' 'Je lijkt niet echt op iemand die verkering heeft.' 'Als je dat denkt heb je het verkeerd.' 'Dus je hebt een vriendin.' Hij knikt. Ik knik zachtjes en zeg heb gedag. Ik loop naar Chris en zucht. 'Wat is er ?' 'Ik heb een knuffel nodig.' 'Kom eens hier kleintje.' Ik val in zijn armen en zucht. 'Hij heeft een vriendin niet ?' Ik knik. 'Als je iets met hem zou hebben dan zou ik heel blij zijn ..' 'Maar wij zijn nu soort van jou kinderen ..' 'Maakt mij niet uit, ik zou blij zijn als iemand van wie ik hou met iemand zou krijgen.' Ik glimlach in zijn shirt. 'Wat ben je aan het maken.' 'Chinees.' 'Kan je dat ?' Chris knikt en laat me los. 'Ik heb er nu al zin in.' Ik ga op de tafel zitten en kijk hoe hij hard aan het koken is. 'Heyy prinses, ik heb je gemist.' Ik kijk naar de deuropening en zie Jacob ! Ik spring van de tafel en knuffel hem stevig. 'Waar was je ?' 'Kreeg een opdracht in de buitenland.' Ik knik. 'Ben je weer terug.' Ik schud mijn hoofd. 'Ik kom Brandon oefenen met zwaardvechten.' Ik knik. 'Jammer.' 'Ik blijf een dagje dus morgen gaan we gezellig wat samen doen.' Ik knik. 'Leuk !'

####

Soort van toetsweek afgelopen jeej en volgende week vrijdag begint mijn echte toetsweek .. Moeilijk leven ..

~~~~

Happy end ! Just kidding ! Ik hoop dat jullie een leuke dag hadden, bye x

Er kunnen fouten inzitten ..

The Badboy Wants The Girl 1 & 2 (Compleet)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu