Vergeten #Netties2016

H15

Ik wikkelde een verbandje rond mijn  arm heen. Daarna deed ik de losse pyjama kleren van Damon aan. Om zeker te zijn dat hij niets zag deed ik mijn trui aan.
Vervolgens vond ik mijn weg naar beneden.

"Alles oké Ruby?"

Ik schudde mijn hoofd.

"Kom hier" hij sprijde zijn armen. Met een hangend hoofd liep ik naar hem toe en liet mijn hoofd op zijn borstkas vallen.

"Alles komt goed." Hij streelde door mijn natte haren heen. Mijn arm was verdoofd van de pijn...

"Ik weet het niet" zei ik zuchtend. Damon's handen gleden naar mijn rug en langzaam kwam hij met zijn lippen naar de mijne toe. Ik wou dit niet... ik wou alleen Devin nog, zonder Devin wou ik niet meer leven.
Zijn lippen hadden bijna de mijne bereikt en met een ruk draaide ik mijn hoofd naar de zijkant.

"Damon, ik..."

"Stil maar" hij draaide mijn hoofd terug en plaatste een vinger tegen mijn lippen aan.
Hij duwde mij rustig op de zetel en ik ging liggen op mijn rug starend naar het plafond.

"Geef mij even" zei hij zacht. Hij drukte een kusje op mijn voorhoofd.
Damon vond zijn weg naar de keuken en opende de schuif. Nieuwsgierig hief ik mijn hoofd op en gluurde om te kijken wat Damon aan het doen was.
Uiteindelijk nam Damon een oranje doosje uit de schuif, het doosje rammelde...
Wat zat er in? Damon stopte zijn vinger in het doosje en gleed er een pilletje uit. Hij stak het in zijn mond en schonk zijn eigen een glas water in.
Hij plaatste het pilletje op zijn tong en slikte het door met water. Met een zucht legde hij het doosje terug waar het eerst plaats vond.

Damon staptte naar de zetel toe en ging naast mij liggen.

"Damon?"

"Ja?" Vroeg hij zacht.

"Waar was dat pilletje voor?"

Zuchtend sloeg hij een arm rond mijn middel heen en gaf een kusje in mijn hals.
Rustig duwde ik hem van mij af.
"Damon? Je mag het mij vertellen hoor." Vroeg ik met een aandringerige toon.

"Niets belangrijk." Zei hij zonder enige emotie in zijn stem.
Ik ging er niet verder op ingaan, ik wou geen problemen.

Hij streelde door mijn goudkleurige lokken en drukte een kusje op mijn neus.
Mijn wangen kregen een rood kleurtje.

Rustig drukte hij zijn lippen tegen de mijne aan en begon mij zacht te kussen.
Ik wou het niet maar aan een andere kant voelde het goed.
Ik wou wel weten waar die pillen voor waren...

Maar dat waren zorgen voor later. Ik kuste Damon terug en wreef door zijn ravenzwarte haren.
Zacht duwde hij mij naar achteren tot ik languit op de zetel lag. Damon trok zijn shirt uit en ging met zijn handen naar mijn hoofd. Passievol begon hij mij te zoenen. Warme tintelingen deden mijn lichaam trillen.
Damon nam weer afstand en hief mij op.
Hij liep de trap op en gooide mij zacht op het bed.
Vervolgens kwam hij naast mij liggen en drukte zijn lippen op mijn neus.

"Je bent zo mooi Ruby" zei hij hijgend.

Een rood kleurtje vormde zich op mijn wangen.

Traag trok hij mijn trui uit.
Shit! het verbandje... ik moest een excuus vinden.

Traag trok Damon zich weg en inspecteerde mijn arm.
"Wat is er aan je arm?" Vroeg hij fronsend.

"Gekneust" zei ik trillend.

"Mag ik eens zien?"

"Neen het is oké."

"Ik zet er morgen een nieuw verbandje op en we gaan naar de dokter" zei hij glimlachend.

Zuchtend trok ik Damon naar mij toe. Ik drukte mijn lippen tegen de zijne aan. Damon duwde mij tot ik op mijn rug lag. Hij trok mijn shirt uit en het stukje stof viel op de grond. Langzaam drukt hij kusjes op mijn buik. Vervolgens ging hij met zijn handen naar mijn bh toe. Neen, ik wou dit niet. Zenuwen begonnen in mij op te groeien. Snel duwde ik Damon's handen weg van mijn bh en gooide hem een kwaade blik toe.
"Komaan Ruby" zei hij speels.

"Neen" antwoorde ik trillend. Er was nog nooit iemand zo aan mijn lichaam geweest... Ik was bang. Ik wou dit met Devin.
Stomkop dacht ik in mijn eigen, ik moest Devin vergeten want ik zou hem toch nooit meer terugzien. Maar ik miste Devin zo hard. Het maakte mij ziek zonder hem te zijn. Ik wou gewoon niet verder zonder hem.

"Relax Ruby" zijn handen gleden over mijn buik.
Hij boog zich verder over mij heen en drukte zijn warme plakkerige lippen in mijn hals. Zijn handen ging in mijn rug en hij deed mijn bh los. Ook dat stukje stof viel op de grond.
Ik schaamde mij zo hard en sloeg mijn armen rond mijn borstkas heen.
Damon trok mijn armen weg.
"Je bent prachtig" zei hij hijgend. Zijn ogen gleden over mijn heel bovenlichaam.
Eindelijk voelde het aan alsof iemand nog van mij hield.
Ik werd knalrood.
Zijn handen grepen mijn rug vast en hij trok mij tegen zich heen. Zijn bovenlijf was warm en gaf tintelingen in heel mijn lijf. Hij gaf een kusje op mijn neus. Ik plaatste ook een kusje op zijn neus en wreef met mijn koude handen over zijn rug.

***

Mijn ogen waren open en zuchtend keek ik naar het plafond.
Ik wou mijn ouders terug, ik wou een normaal leventje zoals de meeste hadden. Een leventje waar als je thuis kwam werd opgevangen door je familie met liefde en knuffels. Met familie die je kon steunen.
Mijn ogen werden nat en begonnen te prikken. Ik kneep mij ogen toe en begon hevig te snikken.
Waarom had ik nooit een normaal leven gehad? Waarom verdiende ik zoveel pijn? Ik had er letterlijk pijn van aan mijn hart.
Ik hield van Devin en ik zoende met een andere jongen die eigenlijk een wildvreemde was voor mij.
Ik sloeg een kussen tegen mijn hoofd aan. Het voelde alsof mijn hoofd ging barsten door de hoofdpijn en door al deze gedachten.
Ik wou dat ik in het slaap viel en wakker werd in een ander leven, of gewoon nooit meer wakker werd. Waarom had iedereen dat perfect leventje? Ik had helemaal niets meer. Niets...

Huilend ging ik rechtop zitten en hield het kussen vast. Damon lag onder de lakens naast mij. Ik staarde naar het mooie grote raam voor mij dat uitgaf op een paar huizen in de verte en een hemel vol sterren.
Ik stond recht en liep vol bewondering naar het raam toe. De sterren fonkelden in de blauwe-zwarte lucht.
Een traan rolde over mijn wang heen.

Ik plaatste een hand op het raam en fluisterde zacht, "Devin."

Ik wou Devin. Mijn beste vriend, mijn soulmate...
Ik had in de instelling moeten blijven, dan was ik hier nu niet.