SPECIAAL?

Hoofdstuk 3

Pov Caine

De volgende dag is aangebroken en ik zit nu in mijn auto rijdend naar school. Gisteravond heeft Agustina de hele tijd door mijn hoofd rond gespookt. Ze is anders. Steeds als ik haar zie dan gaat mijn hart wat sneller, maar waarom?
Dat is dan toch niet het teken van verliefdheid, nee joh. Als ik zo door ga dan wordt ik helemaal gek van mezelf denk ik. Ik moet haar gewoon 1 nacht in mijn bed hebben hoe moeilijk is dat dan wel niet. Bij al die andere meiden lukte het wel en bij haar niet. Ze zal zien, ik krijg haar zoeizo voor 1 nacht in mijn bed.

Ik kom aan op school en loop met een chille pas door de school, niet te geloven dat iedereen voor mij aan de kant gaat. Echte schijterds denk ik bij mezelf.
Ik zie Agustina wat verder op staan en loop naar haar toe.

" Hey schatje, was leuk gister hé?" vraag ik
" Jongen we hebben helemaal niks gedaan, we hebben alleen aan ons project gewerkt!" Zegt Agustina boos.
" Hmm je zag er gister wel heel erg schattig uit toen ik je tijgertje noemde" zeg ik

Ondertussen ben ik achter haar komen staan, met mijn arme om haar heupen heen.

" Ten eerste laat me los en ten tweede noem me geen tijgertje meer klootzak!" Zegt ze nu nog bozer.

Ze probeert zich los te ruken uit mijn greep, maar ik ben sterker ik draai haar om en kijk in haar lichte groene mooie ogen, ze hebben een kleine twinkeling.
Ze staart mij aan en kijkt diep in mijn ogen en ik in de hare.

" Je zult de weddenschap verliezen schatje, je ontkent nu alles. Maar je zal zien over 2/3 weken ben je verliefd op me" zeg ik fluisterend naast haar oor.

Ze lijkt in trance geraakt te zijn door mijn opmerking, het was toch niet zo erg of wel?

" Ne-e-ee en dat zal ook nooit geb-euren" stottert ze.
"We zullen zien schatje, we zullen zien" zeg ik er nog net achter aan met een scheve grijns.

Ik loop weg en laat haar verbaasd achter, dat vind ik nou leuk dat onzekere van haar.
Ik loop terug naar me vrienden en zeg ze gedag. Paar minuten later gaat de bel en loop ik naar Spaans. Ik loop het klaslokaal binnen en zie Agustina al zitten. Ik loop naar haar toe en kijk haar met een schijven grijns aan.

Pov Agustina

Ik zit op mijn plaats en zie Caine naar me toe lopen met een scheve grijns, op dat soort momenten wil ik die grijns eraf slaan.
Ik kijk recht voor me uit en voel ogen op me branden. Ik kijk naar rechts en zie dat Caine nog steeds een beetje gebogen over het tafeltje staat, echt ik irriteer me aan hem.

"Hey schat" zegt hij.

Ik negeer hem gewoon en kijk weer voor me uit. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik hem gewoon volledig ga negeren deze les.

" Je hoeft me niet te negeren hoor schatje" zegt hij.

Hij wil niet weten hoe vervelend ik dit nu vind, hij moet echt ophouden. Waarom weet geen 1 jongen nooit van ophouden denk ik bij mezelf!
Ik laat een harde zucht horen en kijk naar de docent.
Ik hoor naast me iemand neer ploffen op zijn stoel en weet dat het Caine is.
Ik kijk weer naar rechts en bestuurdeer hem even goed.
Mooie strakke kaaklijn, een schattig neusje, zijn haar zit zoals altijd super mooi en mooie dikke lippen.

" Lekker aan het staren?" vraagt hij opeens onverwachts.
" Ehm nee hoor" zeg ik. Het komt er zwakker uit dan verwacht.
" Hmm" zegt hij terug.

Ik kijk weer voor me uit en hoop dat de les snel voorbij is.

" Je ziet er lekker uit hoor in die skinny jeans van je, komen je billen mooi uit" zegt hij met een knipoog.

Ik ben al helemaal klaar met hem, waarom moet hij nou net mij hebben. Er lopen zoveel andere meiden rond op deze school die hem achterna gaan en dan moet hij nou net mij hebben, terwijl ik hem niet achterna ga.
Echt wat is er mis met deze jongens?!
Toch bloos ik wel een beetje.
Het is een dubbel gevoel, hij is knap maar hij is de ergste badboy van de school. En ik wil niet dat hij mij gebruikt, dat ik verliefd op hem wordt en dat mijn hart weer gebroken wordt.

Ik heb het dus al eerder mee gemaakt, het was dus zo.
Ik zat in de 1ste klas en werd verliefd op een jongen. Hij was erg knap. Hij was een beetje hetzelfde als Caine alleen wat minder populair en minder arrogant, hij was niet precies hetzelfde als Caine, alleen het uiterlijk.
Voor mij was het toen de perfecte jongen, waar ieder meisje op kon dromen. Ik werd verliefd op hem en hij ging met mij een beetje flirten. Ik vond het helemaal geweldig en opgevenment werden we vrienden en gingen we vaker met elkaar om. Elke dag werd ik steeds meer verliefd en dat was het hele mooie. Op een dag toen had hij mij gevraagd en zei ik Ja. Hij zei altijd tegen mij dat hij mij het mooiste meisje vond en ik was het perfectste meisje en dit en alles. Ik voelde me vertrouwd en geliefd. Ik dacht dat ik eindelijk iemand had gevonden die ook van mij hield en ook om mij gaf. We hadden 3 jaar een relatie, tot dat moment,
ik weet het nog heel goed.

Flashback

Ik heb Alex al een tijdje niet gezien en dacht bij mezelf om even langs te gaan bij hem.
Ik fiets door de straten en kom opgevenment bij hem aan.
Ik stap van mijn fiets en loop naar de deur. Ik bel aan en de deur wordt een paar seconden daarna geopend.

" Hallo mevrouw, is Alex er?" vraag ik.
" Hey meissie kom binnen! Als je Alex zoekt, hij is boven." zegt ze terug.

Ik loop naar binnen en loop de trap op. Ik hoor allemaal rare geluiden, waar zou hij mee bezig zijn?
Mijn hart gaat sneller kloppen van de zenuwen. Mijn lichaam gaat trillen, ik loop naar de deur en duw de deurklink beetje bij beetje naar beneden. Ik open de deur en dan, daar gaat de grootste steek door mijn hart. Ik wil niet eens zien wat hier voor me gebeurt . Normaal zou iemand schreeuwen en vragen waarom. Maar bij mij komt er geen geluid uit me mond. Het enige wat ik nu kan doen is toe kijken en voelen hoe mijn hart breekt.
Ik doe de deur dicht en loop naar beneden. Ik zeg de moeder van Alex gedag en loop de deur uit. Ik pak mijn fiets en fiets naar huis.

Einde flashback

Ik ben die dagen daarna niet naar school geweest, het gebeurde op een maandag en ik ben een week thuis gebleven. Mijn vriendinnen kwamen elke dag langs om te vragen hoe het met me ging. Ik heb die dagen alleen maar gehuild en ijs met chocola gegeten. Ik heb alle berichten van Alex toen genegeerd, hij vroeg allemaal wat er er was en waarom ik niet op school was. Hij deed alsof hij bezorgd om me was, maar daar geloofde ik niets meer van.
Ik ging die week daarna wel weer gewoon naar school en ik hoorde toen een week daarna mijn vader een auto-ongeluk had gehad. Dat moment was vreselijk.
Flashback

Ik kom thuis en doe de deur achter me dicht. Ik loop verder het huis in en zie mijn moeder en broer huilend op de bank zitten. Ik kijk geschrokken naar hun en loop naar hun toe.

" Wat is er gebeurt?" vraag ik.
" Ehm schat we moeten je wat vertellen." zegt mijn moeder.

Ik ga rustig op de stoel tegenover hun zitten en voel de spanning tussen ons drie in.
Ik wacht gespannen af en hoor dan een luide snik van me broer.
Er moet iets heel erg gebeurt zijn, want anders zou mijn broer niet huilen.

" Ehm papa heeft een auto-ongeluk gehad en is overleden." hoor ik mijn moeder zeggen.

In eerste instantie kan ik het me niet geloven. Mijn vader die mijn steun en toe verlaat was, die altijd er voor mij was wanneer ik hem nodig had. Waar ik altijd mee kon lachen, die me altijd hielp bij mijn huiswerk. Is nu weg? Door een auto-ongeluk.
Mijn hart brak in duizenden stukjes toen ik het besefte. Ik begon te huilen en liep naar me broer en barste in huilen uit in zijn armen.
Ik kon niet stoppen alsof het een waterval was die niet uitdroogte. De tranen bleven komen en komen. Dit was een nachtmerrie.
Eerst 1 week geleden met Alex en nu dit, het kon niet erger, bedacht ik me toen.

Einde flashback

Toen was mijn hart op dat moment al helemaal gebroken. Mijn vader en ik hadden een goede band, we konden altijd lachen maar ik kon ook altijd met hem sirieuze gesprekken hebben en dat vond ik ook altijd fijn. Mijn leven ging toen naar de hel. Ik heb toen veel verdriet mee gemaakt en mijn moeder en broer ook.

Ik hoorde 2 weken daarna dat Alex ging verhuizen en dat was voor mij een hele opluchting, dan zou ik zijn rotkop nooit zien. Hij heeft nooit geweten dat ik hem betrapt heb, maar ik heb het die week daarna toen ik weer naar school ging het uitgemaakt met hem. Dus dat was voor mij een hoofdstuk om aftesluiten. En met mijn vader ook.
Ik heb het er nu nog steeds moeilijk mee en denk er elke dag nog aan. En iemand vertrouwen , dat doe ik niet meer zo snel dat is mijn lesje wat ik heb geleerd.