Şimdi, şehrin birinde bir ev varmış. Ev sahibi, kiralık başka yerde yaşarmış. Yani o evde yaşamıyormuş. Ev, dışardan bakılınca çok güzelmiş. Her zaman çorap değiştirir gibi evden de kiracı değişirmiş. Evin sahibi, sorar kiracılara, "Neden gidiyorsunuz efendim? Evimi beğenmediniz yoksa rahatsız eden birileri mi var?" Kiracılar, "Yok efendim, ev güzel de işte, evde huzur yok." demişler. Ev sahibi, "Nasıl yani huzur?" demiş. "Evde birileri dolaşıyor. Geceyarıları ilginç giden bir şey var. Tuvaletten falan acayip acayip sesler geliyor." demişler. Ev sahibi, anlamamış. "Nasıl yani?" demiş. Onlar da "git kendi gözünle gör" der. Ev sahibi, bir gün gider bakar, birşey yok. İkinci gün gider bakar, bir şey yok. Anlayamamış durumu. Sonrasında bir kiracı daha gelir eve. Anlaşırlar ev sahibiyle, tamam der. Ama ev sahibi, önceki olan olayları söylemez. Kiracıda hocaymış. Yani, din hakkında bilgisi çokmuş. Gece olur, hoca yatağa yatar. Uykuya dalar. Geceyarısı acayip sesler duyar. Uyanır, çıkar bakar, ses tuvaletten gelirmiş. Hoca, tuvalete doğru giderken orda bir adam çıkar karşısına. Hoca, tabii korkmaz. Hocaya sadece şu kelimeyi söyler: "Mezarımın üstünden tuvaleti kaldırın." "Ne tuvaleti, ne mezarı?" derken adam kaybolur. Hoca düşünür, ve tuvaletin altında mezar olduğunu anlar ve yarına tuvaleti oradan kaldırır. Artık huzur, yerini bulmuştur.
