Çok mutluyduk.Beste 1 yaşına girmisti bile .Zaman ne kadar da çabuk geçti.
Burak ve Beste ile dışarıya çıkmak için hazırlanıyorduk. Zil çaldı. Açtığımda hayatımın şokunu yaşadım .Karşımda babam duruyordu.Ona sarılmak istedim ama yapamadım .Hemen içeriye girdi.Burak karşısındaydı.Ve belinde silahı çıkarıp Burak'a doğrulttu. Şok olmustum bunu yapan benim babamdı. Bir karıncayı bile incitmeyen babam.
BABA YAPMA ! Diye bağırdım .Onu ikna etmeye çalışıyordum.
Taa ki silah sesini duyana kadar.
Burak kanlar içinde yerde yatıyordu. Babam o sırada kaçtı .Beste odada ağlıyordu.Hemen onu kucağıma alıp ambulansı aradım.Ambulansta giderken Burak gözlerini açtı. Bana'KIZIMIZA İYİ BAK O SANA EMANET'dedi ve tekrar gözlerini yumdu. Kalbi durmuştu . Kalbini çalıştırmaya çalıştılar ama olmadı.
O ÖLMÜŞTÜ.O GİTTİKTEN SONRA BENİM DE KALBİMİN YARISI GİTTİ.KENDİMİ ÖLDÜRMEK İSTİYORDUM .AMA KIZIMIZ VARDI .O BANA EMANETTİ.BENİM EMANETİMDİ.
1 yıl sonra Burak 'ın mezarına gittik.Kızımız ona doğru koşuyordu .yanımızda Nejla teyze de vardı. Onlar mezarı sularken ben de mezarın başucunda uyuyakaldım.o gelmişti.
'EMANETİME SAHİP ÇIKTIN . KENDİNE ZARA VERMEDİN .TEŞEKKÜR EDERİM ' diyip yanağıma bir öpücük kondurdu ve gitti.
