Tam beş saattir balıkesirdeki yazlığım-
ıza gitmek için yoldaydık. Abim araba-
yı hala tam sürat kullanıyordu. Arka
koltukta annem uyuyordu. Bense en az yüz defadır tekrar tekrar dinlediğim şarkıyı dinliyordum.Şarkıyı söyleyen adam ruhumu okşuyordu adeta. İçinde olduğum durumu o kadar güzel anlat- ıyordu ki sanki zihnimdekileri okuyor- du.
Balıkesirdeki yazlığımıza bi gün annem, babam, abim ve ben giderken çok büyük bir kaza geçirmiştik. Babam arabayı kullandığı için kazadan en çok o etkilenmişti. Hatta hayatını kaybet- mişti.Biz ise hafif yaranlanmıştık. O gün bugündür beraber birbirimize sahip çıkıyorduk. Hatta kaza olduğu günden beri yazlığımıza gitmiyorduk. Yani yaklaşık 4 yıldır. Bu yaz gitmeyi en çok ben istemiştim. Aslında annem yazlığı satmayı düşünüyordu çünkü eski anılarımızı düşünüp bizi üzeceğini düşünüyordu.Ama ben böyle düşünmü yordum.Babamla o yazlıkta olan tüm güzel anılarımızı satıp onları unutmak istemiyordum.Babamı çok seviyordum. O benim en iyi dostumdu.Ve ben o yaz- lıktaki bahçede, babamla yaptığımız tek kale futbol maçlarını,mangal parti- lerimizi hiçbir zaman unutmayacak- tım.
"Neden sende uyumuyorsun.Senin yerinde olsam şimdiye kadar horluyor
olurdum."
"Uykum yok abi."
"Neredeyse sabah olacak ,Minel. Yine
babamı düşünüp kendi harab etme."
"Babamı düşünmüyorum,sadece uykum yok abi."
"Peki,Minel"
"Varmamıza kaç saat kaldı?"
" Yarım saat."dediğinde şarkıyı dinleyip yolu izlemeye devam ettim.
Abim"Hadi bakalım geldik." dediğinde
Hızlı arabadan aşagıya inip Balıkesir-
in güzel havasını içime çektim. Küçüklükten beri bütün yaz tatillerimi geçirdiğim bu şehri çok özlemiştim.
"Kızım şu bavulları taşımamıza yardım edermisin?"
"Tamam anneciğim" deyip elindeki bavulu aldım.
Bavulumu sürükleyip odama doğru çıkmaya başladım. Bavulumu bırakıp yatağa kendimi attığımda çok uykum olduğunu farkettim.
Uyandığımda hava kararmıştı. Yataktan kalkıp camı açtım. Annem yan komşumuuz olan Ayten teyzeler-
le bahcedeki masada oturmuş çay içiyordu.Üzerimdekileri değiştirip aşağıya indim.
"Merhaba hoş geldiniz."
"Asıl siz hoşgeldiniz nerelerdesiniz."
deyip boynuma sarıldı Ayten teyze.
"Özlemişim ben bu kara kızı." dediğinde gülümsedim.
"Nasılsın?Minel Kızım."
"İyiyim, Mehmet Amca siz nasılsınız?"
"Bizde iyiyiz kızım." Mehmet Amcayı
severdim. Ayten Teyzenin eşiydi. Babamlada çok iyi anlaşırlardı.
"Anne ben Melihlerin yanına gideceğim."
"Tamam Minelciğim." annemin onayıyla yerimden kalkıp bahçeden çıktım.
