Everything Has Changed (Completed)

Short Part 42 (Day 12)

Di ko alam kung anong mangyayari ngayon.

kung magiging mabilis ba o mas magiging mabagal ang mga araw ko.

Ito kasi yung unang araw.

--

Pagpasok ko sa school,

wala akong gustong gustong gawin kung di makinig sa teacher.

Ayokong kumausap sa kahit kanina,

Kinakausap ako ni Ted pero hindi ko mabuka yung bibig ko.

tuwing nagigreet ng teacher.

hindi ako tumatayo o nagigreet.

maraming naninibago sa ugali ko ngayon.

Pag may sinabi ang teacher na isulat.

sinusulat ko lang,

pag may recitation , I'm just sitting in the corner.

Listening.

Trying to absorb every words from the teachers.

gusto kong libangin ang sarili ko,

pero wala eh...

--

Hindi na ko kumain,

nung may break time kami, hindi ako umalis sa room.

Pero biglang may dumating nung time na yun,

Si CLaudine.

"Greyzon , why are you still here?"

"...."

"Why You're not responding ?"

"...."

"Halika ,  hanapin natin si Dianne"

I Just Smirk,

"I know something behind your smirk , you're just smiling but you're sad."

"...."

"How did I know?"

"...."

"You're so obvious, come with me. Libangin mo sarili mo."

"..."

"Pampalipas Oras Lang Greyzon , Sama ka na"

Gusto kong libangin ang sarili ko kaya ngumiti nalang ako.

Habang naglalakad kami, hindi ako nagsasalita , siya lang mag-isa.

"Halika punta na tayo sa mga first year?"

*I Just Smirk again*

"Ahh okay, sige sa second year nalang."

"...."

"Pipilitin kong intindihin ka kahit hindi ka magsalita."

Ibang iba si Claudine sa ibang directioners , She's so understanding.

Hindi ko makuha yung humor niya , pero mabait siya. Yun ang alam ko.

She's Pretty, She's Kind, She's Understanding , She's a remedy for my happiness . That's all I know.

Hindi ako  nagsasalita, tuwing tinatanong ako ng ibang directioners , siya na ang sumasagot.

"Kuya , Nag-log in po ako sa laptop niya , pero hindi ako yung Dianne Styles, Sorry talaga kuya, wala akong maitutulong sa inyo. Okay lang ba?"

"..."

"Yes, Of Course Okay lang kay Greyzon"

Tapos umalis na yung pinagtanungan namin,

Tapos napangiti nalang ako. Tapos sabi niya sa akin.

"Ayan, I know that's not a smirk , that's a real smile"

Tapos nakasalubong pa namin si Ted,

Joke pa ng Joke,

Pinipilit kong hindi tumawa , sila halos malaglag na sa upuan dahil sa kakatawa , ako pinipigil ko palang.

Ginawa nila akong masaya sa mga oras na toh.

--

Pagkabalik namin sa mga klase,

Parang gumaan yung feeling.

Pero hindi pa rin nawawala yung sakit.

Hindi pa nga rin ako nagsalita eh,

wala pa ata akong nasasabing ni isang word ngayong araw.

Masakit talaga.

--

Pagkauwian namin,

nakita ko si Ennica,

Palabas ng gate,

tapos bigla akong sumigaw.

"Ennica"

tapos hindi siya tumingin,

Tapos bigla nagsalita si Ted sa likod ko.

"You waste your first word"

Hala,

First word na sinabi ko ,

pero sinayang ko daw.

Bakit kasi hindi siya tumingin,

--

Hindi ko alam kung bakit ang bilis ng araw toh,

parang may mali eh...

Gusto ko nang umuwi...

--

Pagkauwi ko , gumawa lang ako ng assignment ,

wala naman kasi akong ibang gagawin.

ayokong hawakan yung phone ko,

baka di lang ako mapilitang itext siya.

Pag nagfacebook naman , baka hindi ko mapigilang itext siya,

--