Fifth Dimension

The Dream of Ordinary Boy. (part 1)

***

Chapter 1

July 20, 2513.

7:00 o'clock in the morning, in my secret hide out or simply garage nalang. Puro metals, metaloids or even noble gases. Basta kumpleto ako ng elements na alam nyo na nasa periodic table. Alam kong delikado pero para sa pangarap ko, kahit delikado, gagawin ko dahil ginusto ko.

Kain ng tinapay, pukpok. Inom ng mainit na kape, buhos. Kain ulit ng tinapay, Pasok. Yan ang daily routine ko tuwing umaga, same with in afternoon and evening. Hindi na rin ako pumapasok ng school, di uso sakin. Sa mamiwala't sa hindi, 350+ IQ ko. Daig ko pa si Jimmy neutron. Speaking of "Neutron", nakita ko na ito sa isang malakas na electro magnetic microscope.. oh, correction.. Picoscope na po sya, 0.00000000000000001 lang naman ang kayang makita nito.

Ay, hindi pa pala ako nagpapakilala. Salita kasi ng salita eh. Ako nga pala si Darwin James, isang teenager. Kung anu ang IQ ng utak ko, ganun din ang level ng kagwapuhan ko (naks, lakas makabuhat ng bangko sinama mo pa ung hapag kainan na may hugasing plato, kutsara, tinidor, baso na may lumulutang na langaw sa tubig, kalderong may bahaw, ulam na panis at kung anu-anu pa.)

Makapag salita ang magaling, di ka nga uubra sakin eh!

(Talaga? so idedelete ko tong story mo, di pala uubra sayo ah! :P)

Wag po, di na po ako sasabat.. ikaw na pogi ako na hindi. Basta wag mo lang burahin ang story ko, have mercy on me.

(Tse, oo na! cge, out na ko. hyang-hya ako sayo eh.)

Sorry po Author, wag na sad bati na tayo! love you.

(tumigil ka nga, di ako bakla! tigilan nyo ko. Isa pa, Idedelete ko talaga tong story mo. Di ka na nila makikilala, di ka magiging sikat. bleeh :P)

:-$

(Good boy, ge bye! tuloy mo lang, hyang-hya na ko sa mga nagbabasa eh. Pumapel pa ko, feeling ako bida. haha)

Bye, Author! Wag ka na magpopop-out ah, mahiya ka nmn. Di na ko makagawa dahil sa kadaldalan mo eh.

(Whatever!)

So ito nga, maraming akong blue print na invention ko na imposibleng mangyari. Pangarap kong makaimbento ng isang teleporter at time machine na kayang bumalik sa nakaraan at baguhin ang lahat, makapunta sa ibang dimensyon at makahanap na rin ng love life. Ako yung tipong teen ager na mahilig sa math at science, bat ba maraming takot sa math at science? di naman sila kakainin nyun eh! subject lang yun, hays.

Alam kong medyo kakaiba at nakakatawa ang pinapangarap ko. Bata ako nung mapanood ko yung mga science discoveries, Lalo na yung sasakyang walang gulong at nakalutang lang sa ere.. naimbento na 'to nung 2313, two centuries na nakakaraan. Ngayon, gagawin ko ang aking lahat para nagawa ko ung teleporter na ang gamit ay dimention. Itatawag ko sa invention ko ay 5th DIMENTION .

(Itutuloy)

----

Pasensya na kung umepal ako ah, yabang kasi eh. haha xD

Pasensya na po kung 2-3 weeks akong di naka-Update ng story. sunod ko nalang si part 2. medyo mahaba yun eh.

Tanong ko lang, anu yung soft copies dito sa WP? 15 years old plang ako eh, tska ngayon lang ako dinidiscover ang WP eh. sensya na, naitanong ko lang.

Kung may opinion, suggestions, Irritations, Evacuations at Executions... sa Comment box nlang po kayo magcomment (natural, comment nga eh). Dun nlang kayo ah then, vote lang ng vote.

Thanks po sa mga nagbasa nitong part 1(chapter 1), next part 2(Chapter 1). 230+ na kahit introduction palang, kaabang-abang ba talaga 'tong gagawin ko? hays, thanks uli!

#God bless Us. ="=