Merhaba Ben Mira annesi ve babası kazada ölen, bu yüzdende daha 7 yaşımdayken yetimhaneye atılmış olan küçük bir çocuğum. Ben geldiğimde yetimhanede kimse yoktu soğuk odada tek başıma korkuyla yatıyordum. Bazen köpeklerin ulumalarından korkup sarılacak bir kol arardım ama kendime sarılmaktan başkada çarem yoktu...
Ben hergünümü yıllarımı böyle korkularımla gözyaşlarımla atlattım
.............................................................
Artık büyümüştüm ve 16 yaşımda olmuştum. Yurtta otururken dışardan
bir kızın ağlama sesini duydum.Hemen dışarıya çıktım ve üstü eski püskü pantolonu yırtık bir kızı yurdun müdiresi Oya Hanım çekiştire çekiştire yurda getiriyordu bende şaşkın halde izliyordum onlarla birlikte içeri girdim benim kaldığım odaya gidiyorlardı sevinmiştim artık yalnız kalmayacaktım. Odaya girmemizle Oya Hanım'ın kapıyı kapatması bir oldu...
Zavallı kız hala ağlıyordu ona sakinleşmesi için sarıldım. O da bana sarıldı. Sarılacak derdini anlatacak bi dost arıyordu galiba çünkü omzuma başını yasladı ve ağlamaklı sesiyle ağzından hep 'soğuktu' 'üşüyordum' 'sokağa ' 'attılar' diyip diyip hıçkırıyordu ...
Ona elini yüzünü yıkattım. Biraz olsada rahatlamıştı. Ağlaması dinince adını ,yaşını sordum.
O da : Nisa,15 dedi
(2.bölümde resmi var.)
Sarıldım tekrardan... Sımsıkı..
Bende ona adımı ve yaşımı söyledim ve arkadaş olmuştuk ... O dalgın bir şekilde eşyalarını yerleştirirken bende size dış görünüşümüzden bahsedeyim benim kahverengi saçlarım ela gözlerim var. (bu bölümde fotom var.) Nisayı anlatmiyim 2. Bölümde anlatırım...
Ben yatağımda oturuyodum.Nisa yanıma oturdu ve hayat öyküsünü anlatmaya başladı...
Benim annem ve babam hep kavga ederdi çünkü babam annemi hep aldatırdı. Aldattığı kadında babama hep ne zaman evleniyoruz falan diye soruyormuş. Babam olacak o adamda annemle boşanmak için ne varsa yapıyormuş. Benim garip annem bu olaylara dayanamayıp hayata gözlerini yumdu. Babam , annem ölünce
sevinçten göbek attı annem ölür ölmez sevdiği kadınla evlendi ve beni sokağa attı 5 günden beri sokaktayım işte düşün soğuktan ölebilirdim ...
Benim hayat öykümde böyle işte...
Bende hep 'hmm ,yazıık ,ayy canımm, böyle babalarda var işte , diyerek konuşmaya eşlik ediyordum ...
Gece oldu ve yatağımıza yatıp uyumaya çalıştık....
