"IF YOU LOVE SOMEONE,TELL THEM.
BECAUSE HEARTS ARE OFTEN BROKEN,
BY WORDS LEFT UNSPOKEN."
Yan yung qoutes na nabasa ko kagabi nung nagFB ako. Yan yung dahilan kung bakit ako nagkaroon ng napakalaking eyebags.ASAR.Ksi naman, ang laki na nga ng eyebags ko lalaki pa. UGH. ASAR TLGA. Pero kasi di ko talaga magets yung meaning ng qoutes na yan. Yung nagkakaroon ako ng second thought, yung tipong nakikipag argue na ako sa sarili ko. Hindi naman sa relate ako sa ganyan, kaso lng di ko lng tlaga mapigilan. Kasi diba sabi nya IF YOU LOVE SOMEONE, TELL THEM. BECAUSE HEARTS ARE OFTEN BROKEN, BY WORDS LEFT UNSPOKEN. oh diba bongga?? para sakin kasi di ko makita yang point ng qoute na yan. Kasi in my opinion, mas mabrobroken hearted ka kung nagconfess ka sa taong mahal mo, lalo na kung di mu sure kung gusto kanya or di ka sigurado kung gusto ka rin nya, diba may malaking possibility na mareject ka or mabasted ka, and to make it worse mapapahiya ka pa at baka iwasan ka nya??
AISSHHH ..
ano ba iniisip ko?? sa pagkaka alam ko kasi di ako relate jan.. hayyyyy... panira sa utak..
"so tutunganga ka na lang ba jan?? sa pagkakaalam ko kasi Ren may pasok ka pa diba?? "mejo galit na tanong sakin ni mama.
Di ko namalayan kanina pa pala ako nakatunganga. Nyeta kasi yang letseng qoute na yan. Yan tuloy. Malas naman.
"sabi ko nga po diba??" sarcastic kong sagot sakanya.
"abat sasagot ka pa ha?? buti naman sana kung maayos yang buhok mo tapos napunasan mu na yung laway mu" sabi naman nya sakin.
hehe.. sensya naman daw. kagigising ko nga lang kasi kaya mejo haggard pa. kaya wala na na akong nagawa kundi sumunod na lang, bka kasi kung ano naman mapansin ni mama. Kulang na lang pati yung tinga ko papansinin. KAASAR.
after one millenium....
"ma aalis na ako" sigaw ko. Nasa kusina kasi ata si mama, naghuhugas ng mga plato, ako naman eh pababa ng hagdanan. Tapos na kasi ako maglinis ng katawan at magpalit.
"oh sige alis ka na. mag ingat ka ha?? at tsaka gudluck anak" sabi sakin ni mama. Sabay halik sa pisngi ko. sweet ni mama.
after five minutes of waiting sa harap ng gate namin....
peep peep peep ...
hay.. buti naman meron na ring traysikel. Oo sa traysikel ako sasakay papuntang skul. Kasi cheap akong tao ang second is duh?? mahlahyo ang skul namin. Kailangan mu pang dumaan sa pitong bundok, kalabanin ang dragon tapos kunin ang pot of gold sa gilid ng rainbow. Kaya NO NO ako jan.
...........
pagbaba ko sa traysikel....
ITS NOW OR NEVER...
kasi naman ito ang first day of class ko as a highschool student.
HOOOOOO.. di ako makahinga.. im so nervous. Wala pa kasi akong nakikitang kakilala ko eh.. tapos bago lng sakin toh. Kasi highschool na ako. Bagong classmates. Bagong classroom. Bagong teacher at syempre bagong friends. Di ko alam ang mangyayari sakin dito sa skul na to.. Hayyy.. bahala na nga...
