PH3

1 0 0

ni missydemonise

ni missydemonise

Sera's POV:

"Handa ka na?" V said as he parked the car. Tumango lang ako bilang sagot

"3 years is long enough and a lot has change sera" he plainly said

"I know" simpleng sagot ko naman at saka lumabas ng sasakyan.

"I'll see you later." He said at naglakad palayo

Three years is indeed long. Alam ko marami ng nagbago. Even V change a lot since that incident happen from a very bright and happy person he turned ito an emotionless one. Kahit ako man ay nagbago kaya hindi na ako magtataka kung pati sila ay nagbago na rin.

I already accepted the fact that from that day everything will change that it will never be the same again like what we always had back in the old days.

Ipinikit ko ang aking mga mata at huminga ng malalim bago ako nag lakad papasok ng eskwelahan.

Ngunit nakakailang hakbang pa lamang ako ng bigla akong napahinto.

Psh. Hindi ko nga pala alam kung saan ang assigned room ko.

ㅠ.ㅠ

Tinext ko na lang si V kung saan ang room ko at sabi niya nasa FA building daw yung room ko third floor class 3-A.

After 5 minutes nahanap ko rin. Malay ko ba na hagdan pala ang gamit nila dito psh..

Pag dating ko wala pa ang prof namin pero marami ng students sa loob kaya pumasok narin ako at naghanap ng bakanteng upuan.

Sa may bandang gitna ako pumwesto. First day of class kaya maingay dito dahil nagkakamustahan sila. Siguro they are block mates simula nung first year sila.

Third year na ako ngayon sa kursong BSFA major in interior design. Sa korea ako nag aral ng dalawang taon but then Vincent and I decided to go back here in the philippines.

Hindi nagtagal ay dumating narin yung prof kaya naman nagsiupuan na yung mga kaklase ko at nagsimula na rin kami magpakilala isa isa. Nothing much happen ganon lang ang nangyari pati narin sa iba ko pang klase.

Classes are already done and I'm at the parking lot right now waiting for vincent. Ilang sandali pa ay dumating narin siya but what surprise me the most ay ang makita sila.

"hi.." nahihiyang bati nila habang nakangiti sa akin.

I didn't answered back kasi hindi parin ako maka paniwala na nakita ko na uli sila, na andito na uli sila.

"Y-youre here.." mahina at hindi makapaniwalang sabi ko pa they just smiled at me in return and before i could react they already hug me.

Hindi ko na napigilan pa ang mga luha ko sa pag agos. I'm so happy, I'm overwhelm to be exact. Kasama ko na uli sila, my friends.... my family. After 3 years at last I felt it again.......... I'm home I am finally home.