Yavaş yavaş gözlerimi açmaya başladım. Kimse yoktu. Kapkaranlıktı.Hiçbir şey seçilemiyordu. Ağlamaya başladım. Tam o sırada ışıklar açıldı. Ve gördüm ki büyük bir pasta. Ve sonra aklıma geldi ki "Bu gün benim doğum günüm "inanamıyorum. Annem, babam, kuzenlerim, eniştem, teyzem, her şey çok güzeldi.
Sonra bir şey farkettim ki... Efe yok!!!
Bu değerli günümde neden gelmedi ki. Yani insan sevdiğinin doğum gününe gelmez mi? Hem çok mutluyum. Hem de çok sinirliyim. Hayır yani" NASIL GELMEZ".
Bu sinirime rağmen, mutlu gibi davranmaya çalıştım. Sonuçta annem ve babam benim için Antalya 'dan gelmişti. Onlara minnettar olduğumu göstermek istedim.
Şimdide Hediyeler...
Efe'yi unutup doğum günümün tadını çıkardım. Annem bana çok beğendiğim makyaj seti almış. Aaa çok mutluyum. Babam bana çok güzel Deri bir saat almış. Çok güzel bir rengi vardı. Teyzem bana güzel lüleleri olan bir mini etek almış. Çok beğendim. Eniştem ise bana çok güzel bir güneş gözlüğü almış orjinal. Kuzenlerim ise ortak olarak bana bir kulaklığı almışlar. Rengi çok güzel pembe.
Çok mutluyum. Biraz eglendikten sonra t eyzemlerin evine gittik. Annemle babam oturup teyzemlerle konuştular. Bende oturup onları dinliyordum. Daldım. Sonra telefonumun bildirimiyle irktim. Mesaj gelmiş. Tahmin edin kimden Efe 'den. Beni dışarı sesliyordu. Bende ona partiye gelmediği için hesap sormaya gitmek istedim. Kizacaktim. "Çöpü dökücem" ' diye bahane uydurdum. Asansöre binip aşağı indim...
