Elif Su ve Yalan İşletme (1)

Bölüm 3

Sertan iş çıkışı derme çatma eve doğru ağır adımlarla yol aldı ve Murat arkasındaydı. Bunu farketmemişti. Eve girdi ve yerdeki yırtık pırtık minderlere kendini attı. Bu sırada Elif i tam arayacaktı ki acıktığını farketti ve dolaptan bir tabak peynirle ekmek aldı ve yemeye başladı. Murat bunu görünce rahatladı ve Yaman ı aradı:

- Ağabey, bu adam temiz, işe de yarar.

- İyi Murat, odaları kolaçan et, dedi. Yaman, Sertan a hala güvenmiyordu ama bu onu rahatlatmıştı. Murat gittikten sonra Sertan ekmeği bitirmişti ve tam yatacakken aklına Elif gelmişti. Elif i aradı:

- Elif, ben korkuyorum. Yardım et!

- Ne olacak, kitap bitince seni oradan çıkaracağım, bana güven!

Sertan korkuyordu kalsa da çıksada Yaman tarafından zarar görebilirdi. O sırada Elif:

- Bir dakika! Ben bunu kaydedebilirim kitaba! Onu kötü tanımlarım, dedi ve kapattı. Daha sonralarda yeni kişile ile tanıştı ve onlar aynı konunun farklı sonuçlarını söylediler. Mesela Demir adında bir adam ona şöyle demişti:

- Biz ağabeyimle burada çalışmaya geldik, ama bu kadar kirli bir oyunun içinde olduğumuzu ne bilelim biz, ağabeyim masum ve iyi bir insandı ve ona Yaman güvendi ve yanına aldı. Birini kaçırmıştılar ve bu kişi ağabeyimi korkuttu ve ağabeyim ona kandı ne olsun adam onu şikayet etti . Bir de Yaman a ağabeyim senin yüzünden bu hallerde dediğimde bana gülerek 'Aklı olsaydı inanmazdı o adama da kendini korurdu, ah be o adamı nasıl elinden kaçırmıştı yaa, ve nasıl kanmıştı o adama' diye gülerdi. Olayın ayrıntılarını zar zor Murat tan öğrendim...

Bunun gibi; daha çok Demir in ağabeyi gibi yakalananlar var...

Bir akşam Yaman elinde asayla odacıklara geldi, hiddetli ve sinirliydi:

- Benim arkamdan konuşanınız var mı? Varsa herkes söylesin, şu falanca deyin, senin arkandan konuştu Yaman ağabey deyin, ben varken kim size ne yapabilir, ancak o konuşan biri varsa,

Dedi ve hafif durakladı. Ardından sesini yükseltti:

- O cezasını çeker!

Dedi. Kimseden çıt çıkmıyordu. Bu her dört beş günde bir olurdu aslında ama bugün demek ki birinden bir şeyler duyup da gelmişti. Artık yaşamak tamamen bir şans gibi herkes korkuyla başını eğmiş kim ölecek onu bekliyordu. Yaman güldü:

- Konuşanlar korksun, konuşan başını eğsin, hepinizi mi öldüreyim, hepiniz mi konuştunuz?

Demek ki Doğan haklıydı. Ya konuşulanlar dinleniyordu, ya da içlerinden biri ajanlık yapıyordu, ya da her şeyi Murat söylüyordu. Bunu düşünecek zaman değildi. Herkes başını kaldırdı ve Yaman, Mahmud un yanına yaklaştı ve:

- Doğru söyleyin!

Diye hiddetle haykırdı. Birden asayı elleriyle iki ucundan tutup içinde Mahmud un boğazına doğru getirdi ve çemberin içine aldı. Ve sesi daha kısıldı:

- Emin misiniz?

Mahmud başını kaldırdı. Ama Yaman şöyle dedi:

- Madem bir an olsun konuşmussun cezan cezadır, dedi. Ma hmud:

- B-b -be- ben y-ya-yap -ma -dı-dı-dım!

- Bir ıspatın var mı, yok!

Herkes susmuştu, korkudan tabii. Aslında herkes Yaman ın arkasından konuşurdu ama kimse işaret ederek 'bu konuştu' diyemezdi. Yaman hiddetlendi:

- Burası bir tabela yazısı gibi 'Yaman İşletme' değil, 'Yalan İşletme' , yani yalan bir işletme burası, ben de, siz de biliyorsunuz, dedi.

Ve asayı tek elitle bırakarak alıp Mahmud a asayı dokundurdu etmeye başladı.. O gece, sadece o gece değildi, gündüzü gecesi tehlikeydi. Mesela bir çalışma saatinde Yaman Murat ile konuşuyordu. Daha sonra arkasından birileri geldi. Yaman bu adama şöyle bağırıyordu:

- Sen nasıl bu işi beceremedin!

Daha sonra eliyle o adamın şakağına vurup:

- Senden bir şey olmaz. Bunu atın satın, yok edin, gözüm görmesin! Bu olmadı Arif! Olmadı...

Bunun gibi çok şey vardı ama akla gelmezdi.

O günün çıkış vakti Sertan Elif ile ayarladıkları o eve gitmek için odacığından çıktı ve Murat onu görür görmez ona:

- Git odacığına, dedi. Ve bunu bağırarak söylemişti:

- Ben evime gidiyorum, dedi ve çıktı. Murat ona bir şey diyemedi. Murat Sertan ı kendine yakın görmüyordu zaten. Onlar gibi olmadığını seziyordu ama Yaman a karşı bunu diyemezdi ya, susuyordu...