adopted by one direction

Last chapter

Pov zoë
Dit is het dan, de dag dat ik naar de kliniek ga. Ik zit in mijn kamer voor me uit te staren, zo lig ik al sinds ik terug kwam van het ziekenhuis, de jongens hebben mijn koffer ingepakt en proberen me steeds naar beneden te krijgen om wat te eten, niks lukt.

Pov niall
"Jongens, was het nou wel zon goed idee, die kliniek? Ik bedoel ze is er alleen maar depressiever op geworden" zeg ik tegen de jongens die allemaal voor me zitten, we zitten samen in de keuken en diana zit in de woonkamer een of andere film te kijken. "Jawel nialler, maak je maar geen zorgen, ze draait wel bij en dan mag ze zo snel mogelijk naar huis" ik knik maar twijfel toch, iets zit me niet lekker, maar ja. Ik negeer het gevoel en schrik als ik in een keer liam hoor schreeuwen, "lads, we moeten gaan, niall, haal jij zoë op?" Ik knik en loop naar boven. Ik klop op zoë haar deur en krijg geen andtwoord, als ik de deur open zie ik geen zoë, haar bed is leeg, op een ding na, een briefje. Ik loop naar het bed en lees het briefje.

Lieve jongens en diana,
Ik houdt zielsveel van jullie vergeet dat niet, maar ik weet dat als ik naar die kliniek ga, ik alleen maar depressiever wordt, daarom ben ik weggegaan. Ik weet niet waar ik naartoe ga, maar ik heb mijn geld gepakt en mijn spullen en ik ga weg. Maak je geen zorgen, we zien elkaar wel weer terug, en dan houdt ik nog steeds zoveel van jullie als ik nu doe. Dit doe ik dan ook met pijn in mijn hart, maar ik zeg doei, doei naar alle slechte dingen en goede dingen die in dit huis zijn gebeurt. Het spijt me van alles wat ik jullie heb aangedaan, maar ik kon het gewoon even niet meer goed bekijken. Ik kom nog wel weer terug, reken daar maar op. Maar wanneer? Tja dat is een goede vraag. Vergeet niet dat ik van jullie houdt en jullie nooit zal vergeten.
Xx zoë, jullie dochter.

Ik kijk ademloos naar de brief in mijn handen, zoë is gewoon weg. "Niall why doe-" liam komt de kamer binnen en ziet me zo zitten. "Nialler? Waarom duurt het zo lang? Waar is zoë? Wat is er?" Ik kijk liam aan. "She is gone" fluister ik, en dan breek ik. Liam komt naar me toe gerent en pakt de brief van me over. "Nee shit, niet weer!" Hoor ik liam fluisteren. "BOYS!" Schreeuwt liam naar beneden. Louis, harry en zayn komen naar boven gerent. "Wat is er?!" Vraagt harry. "Ze is weg boys, we moeten iets doen!" Dan meng ik me tussen het gesprek. "Ik wist het, ik WIST DAT HET GEEN GOED IDEE WAS OM HAAR DAAR HEEN TE STUREN, IK WIST DAT ZE IETS GING DOEN!" Schreeuw ik boos. "Niall calm down, neem adem en wordt even rustig, boos doen lost niks op" ik weet dat liam gelijk heeft. "Ik ben een kwartier geleden nog bij haar wezen kijken, ze kan nog niet zolang weg zijn!" Zeg ik. "We moeten de politie bellen en gaan zoeken, we kunnen haar niet weer laten gaan" ik knik en we lopen met zn allen naar beneden. "Harry, bel jij de politie? Dan gaan zayn, ik, niall en louis buiten zoeken" we knikken en we pakken onze jassen en schoenen en gaan op weg om te zoeken. Ik wil haar zo graag vinden.
Want dit kan niet nog een keer gebeuren, not again.

~hiii, het laatste hoofdstuk! Omg, ik kan het niet geloven!~