Herkes kadar benim de hüznün kıyısına vurmuş bir kalbim var. Neşesi kederine karışmış bir kalp. Dalamadığım uykularım, görmeyi arzulayıp, göremediğim rüyalarım var. Kitaplarımla kurulmuş bir hayatım ve suladığım pencere önü çiçeklerim var.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herkese Merhaba dedik ama uzun bir aradan sonra kimler kaldı kimler gitti bilmiyoruz :)
Olsun kalanlar bizimdir inşallah...
Öncelikle bir kaç açıklamam var . Uzun zamandır wattpadde yoktum. Bir kaç ay ara ile uzun süreli Türkiye'ye gittim ve uzun süre evimden ayrı kaldığım için malum buralara uğrayamadım. Hüzün Müzesi'nin kahramanı sevgili kızım Ceren kitabımızın çıkması arifesinde nişanlandı ve tüm ilgimizi ona yönelttik. Bir hafta öncesinde de hayırlısıyla dünya evine girdi. Bende sonunda toparlanıp uzun bir süre Türkiye'ye dönmemek üzere Almanya'ya geldim.
Ayrıca mesaj gönderen arkadaşlara cevap olarak söyleyeyim kitabım çıktı diye ortalardan kaybolmadım. Kitabım çıktı diye -ki benimde hiç hoş karşılamadığım bir tutum- mesajlara cevap vermemezlik yapmadım. Bundan sonra Instagram ve burada daha çok olacağım.
