İç Ağrılı adamlığım

2.9K 55 5
                                    

Yine o ağrıyla uyandım.İnsanın içi ağrır mı hiç?Ağrıyor işte...dibe yuvarlanıyorum. Ağır geliyorum kendime kendime birikiyorum kendimi yabancılaştırarak kendime... tanıyamıyorum çoğu zaman beni en sevdiğim çiçek adlarını unutuyorum bazen, bazen de yürüdüm yolu.
Geliyor muydun yoksa gidiyor muydun bilmiyorum?
Aramadığın yerlerde olmayı seçiyorum nedense karşılaşma ihtimalimizin olmadığı...  olamayacağı... İlk ışıktan  sağa dönüyorum hep. Senden değil seninle karşılaşmaktan korkuyorum şekil değiştirmişiz biz. Ben giderken sen gelirken değişen ne varsa bilmediğim karşılaştığınız da Bir şamar gibi inecekyüzüme sanırım o yüzden kaçıyorum karşılaşmalardan korkmak değil bu korkudan korkmak benimkisi ve anladım ki ayrılığa değil ayrı kalmaya yeniliyor insan...

Çelişkisiz yaşadın sen o yüzden anlayamazsın beni içinde hiç kal ı olan bir git in olmadı mesela... bildiğim tek adres adressizliğimdir benim. Sen hiç bu kadar cesaretli olmadım unutma ben yola çıktığımda geriye dönerken nelere ihtiyacım olacağını hesaplamam. işte bu yüzden bu ağrı İçim ağrıyor bak insanın içi ağrır mı hiç ağrıyor işte aç bir çocuğun hem ağlayıp hem de ekmek yemesi gibi birşey Bu ayrılık Sonraları katmerleşen bir acıyı katık etmek boğazında takılıp Duran herşeye biliyorum yarın yeni bir gün doğacak hikayeleri inananı kanatır en çok  yüzdendir sadaka vaatlere tenezzül etme İşim ucuz umutlar lütfen etme adamlığıma ben bir tek savaşarak yenilmesini bilirim yıkılmam Böylesi bir yenilgiyi den utandırmaz adamlığımı bu geçmişin ağaran yaraları kutsal Merhamet acısı değilim ben....

Yolla Sensizlikten ağlayarak da devam edebilirim yanıma Sen gerekmez yürümem için bu yollarda büyüdüm ben unutma düşeceğimi bildiğim betonlardan korkarak atlamadım Ben bu uçuruma kanatmış olsan da beni bir ayrılığın koynunda yine de merhemi istemem başkasının Elinden merhemi verenlerin seni kötüleme kötülemesine izin vermiş olurum o zaman ne sana ellerim ne sana ne  başkasına eğilirim. yakışmaz bu benim adamlığıma kendimi kollarda denemişim ben senin alevlerin Ellerim ısıtır en fazla merak ediyorsan Eğer giderken ölümüme bıraktığım Yalnızlık kendisi ile Yaşamayı öğretti bana uslanmış değilim yani ıslanmış olsamda gözyaşından... Ağrı'yı içimde tutuyorsan hep HasmımlSavaşı mı göremezsin diyedir Düşmanlarım Bu yüzden ben yokluğunun varlığına sığınarak da yaşayabilirim böyle insanın içi ağrır mı hiç? ağrıyor işte......

Kahraman Tazeoğlu ŞiirleriHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin