Aşkın Sessiszliği

Kabul

Sanırım...

Durdu. Düşündü. Karşılaştırdı.

Eve giderse annesi onu aç bırakırıdı. Sonra döverdi. Daha sonra ise kendisi için gelen müşterileri ona yöneltirdi...
Bu başına bir kere gelmişti. Bir daha olmasını istemiyordu.

Yaprakla giderise.... Düşündü bulamadı. Ne yapardıki.
1.Ona tecavüz mü ederdi?
Eline o kadar fırsat geçmişti. Yapmamıştı.
2. Ona işkence mi ederdi.?
O karanlık sokakta da yapardı.
3.Onu koruya bilirdi,sevebilir.
Hayır, hayır. Kimse dilsiz çirkin bir kızı sevmezdi.

Düşündü. Kalemi zor tuttu elleri. Ve yazdı Kurtarıcısına. 'Pişman olmak istemiyorum Yaprak. Nedense sana güvenmek geliyor içimde. Bana söz verir misin ben bir yer bulana kadar yanında güvenle duracağıma?'
Bir daha okudu yaprak. Bir daha
Yani kabulmu etmişti. Kıza döndü hafif bir tebessümle. "Söz Güz. Ama unutma iyiliklerin hepsi karşılıklıdır."
Kız şaşırarak baktı. Yaprak onun bu halini görünce gülümseyerek devam etti." Sözlerimi bitirmedim. Senin benim evime gelmen demek iki kat masraf demek. Şöyle bir anlaşma yapalım. Ben şimdi evde çalışanları arayıp izin verim. Sende bana yemek yap. Temizlik yap. Ne bilim. Onların yaptıklarını yap işte. Off. Ben bu sıralar çok konuştum değilmi Güz. Neyse. Eeee kararın." Güz cevap veya tepki veremedi. Neden panik yapmıştı. Tam kalemi eline aldığında Yaprak durdurdu onu. "Bak kabul etmessen. Yani ağır olur yapamam dersen anlaşabiliriz. Tamam yani çalışanlar kalır. Söz. Ben neden kendimi yalvarırken buluyorum hep. Off. Güz kalbim çıkacak bir şeyler söyle yada pardon yaz. Off. Güz!"

Güz belki ses telleri biraz daha kuvetli olsa kahkaha larla güler ve orda ölürdü. Ama olmadı sadece kıkırtı. Oda sesizce. Yaprağın hareketlerine hala kıkırdarken yazdı...
"Saol. Altından kalka bilirim. Ama okulum yüzünden üzgünüm o zamanlar bir şey yapamam. Yani.. kabul."

Yaprak gülümsedi. Güz de gülümsedi. İşte o an Yaprak kalbinde bir şey hissetti. Bu bu asi bir yaprağın güze boyun eğmesinin başlangıcıydı.