vervolg

2 0 0
                                    

na een staar-sessie met perkamentus begon ik het verhaal te vertellen en ik barste tranen uit en zoals verwacht wist hij wat er aan de hand was. Na een troostende bui riep 1 van de schilderijen, "Kun je verven ik mag wel een kleurtje hebben net als je gezicht die  rood is van het janken" ik gilde en riep er op af ik pakte hem op begon ermee te schudden en gooide hem vervolgens uit het raam. Dat luchte op. een mooie vogel vloog door de kamer met een paketje  in z'n bek perkametus pakt het en ging zitten. zonder iets te zeggen maakte hij hem open. Een smaragt steen glansde in het felle licht. Wauw dat is zoooo mooi zei ik, Maar weet je ook wat het is zei perkamentus op serieuse toon " ehhh en bal zal het wel niet zijn zeker grapte ik." dit de steen van wederkeer hiermee kun je een dood persoon tot leven roepen zei hij. Mijn ogen werden groot en mijn mond stond zo erg open dat hij bijna over grond sleepte, ik dacht aan mijn ouders die er niet meer waren en in een gevecht tegen mijn tranen voelde ik een hand op mijn schouder. ik keek achterom en daar stond Proffesor Anderling ik keek haar aan en ze " dat er geen trerug keer spreuk bestond .................... ......

Je hebt het einde van de gepubliceerde delen bereikt.

⏰ Laatst bijgewerkt: Jan 29, 2016 ⏰

Voeg dit verhaal toe aan je bibliotheek om op de hoogte gebracht te worden van nieuwe delen!

terug naaar zwijnsteinWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu