YAZAR
beyazmelekkk
Sıradan günümde , her zaman ki gibi okulumdan çıkmış eve gidiyordum .
Annemin ve babamın yüzünü görmek benim için zaten zordu . Onlara katlanamıyordum . Kızıl saçlarımı büyük bir iç çekerek arkaya attırdım . Saç rengim on metre ileriden bile fark ediliyor , istesem bile hiç kimseden kaçamıyordum .Kafamı daha yeni binmiş olduğum otobüsün camına yasladım . Eve sadece iki durak kalmıştı ki hiç de ilerlemek istemiyordum .
Otobüs yavaşlayıp biri bindiğinde kafamı kaldırdım . Hiç boş yer olmayıp sadece benim yanımın boş olmasına lanet ederek kafamı cama yasladım . Siyah giyinimli biriydi . Yüzünü göremiyordum . Yanıma oturduğunda çekinerek kolumu onun koluna değmesin diye geriye çektim . Kim bilirdi ki ' Ölümün Nefesi ' yanımda soluyor ...
İŞTE HİKAYE DEDİĞİN BÖYLE OLUR. SABAHIN 4 ÜNDE BANA KİTABIN SONUNA KADAR ATLAMADAN OKUTAN YAZARA.
