Yazar
sosyalbukalemunn
Kapkara bir sis kaplamıştı efkar dolu geceyi. Sanki tüm doğu, batan güneşin ardından yas tutuyordu. Sanki yüreklere salınan acılar yansıma yapıyordu. Ağızdaki metalik tadı hissediyordu Ağa! Simsiyah sürmeli gözleri öfkeyle kısılmış, avına kenetlenmiş bir yırtıcı edasıyla bakıyordu karşısındakine. Aynı bir ceylanı andıran kadına...
Can yakıcı güzelliğine, o sarımtırak kahvelerine ah o ahularına bakıyordu Ağa. Çaresizlik içinde gözlerinin içine bakmakta olan kadını umursamıyordu. Çünkü bu kadın, yangın yerine çevirmişti huzur dolu yuvasını. Canını parçalamıştı.
Bu kadın, ömrü boyunca nefret edeceğiydi. Bu kadın, gerekirse ömrünü feda edeceğiydi. Bu kadın, bu adamın katılaşmış yüreğine sürülecek merhem belki de şifaydı. Aynı zamanda ölümün ta kendisiydi.
"Sen..." dedi sonunda Ağa, sıkılı dişlerinin arasından bir yılan kadar korkutucu tıslayışıyla. "Şu arkandaki kapı var ya, o kapıdan içeri girdiğin güne pişman olacaksın. Bu konakta geçireceğin her an, o kapıdan içeriye attığın ilk adıma lanet edeceksin. Tüm Urfa şahidimdir ki, seni o kapıdan içeri girdiğine pişman edeceğim!"
