Naalala ko yung mga araw na nagplaplano pa kami para sa aming Future na magiging masaya kami na magkakasama hanggang sa pagtanda at tutulong sa mga taong nangangailangan.
Flashback in 19999999999 years ago (ganyan na kayo katanda) etchos si Author (Maganda naman)
"Ung pagtanda natin sama sama padin tayo sa iisang bahay" nakangiting Saad ni Ate Jennifer
"Ung tipong hahanapan natin ng asawa ung mga wala pang asawa hahahha"Theresa
"Pero magkakasama padin dapat tayo ung mag kikitakita araw araw kase yun na ung kinasanayan natin diba yung magkakasamang tutulog tapos magkukulitan" masarap ngang isipin na hanggang sa dulo kami padinnang magkakasama
"Pero paano ang mga magiging asawa natin pano pag ayaw nila?"Ebreel
"Aba tayo yata ang BOSS,tayo ang masusunod sa lahat ng bagay kung ayaw nila wala tayong pakialam"Ate Jennifer
"Pagnagkaanak tayo gusto ko maging magaasasawa sila para magkukumare tayo hahaha"Donna
"Paano si Lana walang magkakagusto jan,paano yan magkakaasawa?"natatawang sabi ni Michelle
"Hahaha ibenenta natin sa Amerikano para magkaasawa" hahah nakakatawa talaga tong mga to.
"Oyyy maganda naman yan si lana este yung Paa nya"Donna
"Ang Hard nyo kay Lana"Ebreel
"Naririnig ko kaya kayo sakit nyo magsalita ah"Lana
"Bagay naman sayo"Ate Jennifer
"Oo nga Pnagit ka naman talaga pero sexy tapon ulo nga lang ayy wait hindi tempura ka kapal mo kase mag make up" Pagsang ayon ko kay Ate Jennifer hahahha
"Basta magka asawat anak,apo,apo sa tuhod,magkakasama padin tayo"Ebreel
END OF FLASHBACK
di ko napansin na nagtutubig na pala ang mata ko habang iniisip ung mga oras na magkakasama pa kami at masayang bumubuo ng alaala.
"Oh okay ka lang ba Maria?"bakas sa muka ni Ate Jennifer ang pagaalala
"Ano ba kase yung sasabihin mo?"Nalilitong tanong ni Ebreel
"Ayaw ko mang mangyare dahil isa ako sa nangako sa inyo na hinding hindi tayo magkakahiwalay-------"
"Mamamatay kana?"pagputol ni Lana sa sinasabi ko
"Tangna mo patay agad,okay itutuloy ko na, naalala nyo yung araw na nagdinner tayo kasama sila mommy at ninang. ibinalita nila na aalis na si ninang next week pero hindi na sya sa Japan kundi sa LA." Pagpapatuloy ko
"Wait mukang alam ko na ang sinasabi mo" kinabahan ako sa sinabi ni Donna dahil alam na nyang iiwan ko sila
"Ang ibig sabihin ba nun pwede na tayo magpabili ng bagong brand ng makeup sa LA sa ninang mo" saad ni Lana
Tangna okay na sana e basag lang si Lana.
"Tangna mo ikaw tempura ka gustong gusto momtalagang tapalan ang muka mo ng mga pintura no" natatawang sabi ni Ebreel
"Pero ano ba talaga ang sasabihin mo Maria?"Maypagtatakang tanong ni Ate Jennifer
"Tutuloy ko na talaga wag na wag kana iimik lana kundi bubungal ngalin kita ng kutsara,Napagpasyahan ni mommy na sumama ako kay ninang sa LA"
Nagulat ako ng biglang tumakbo si Lana papuntang kwarto hindi man sa biro pero sa lahat ng mga kaibigan ko si Lana ang pinaka shunga pero si Lana ang pinakaclose ko kaya alam ko kung gaano ka sakit para sa kanya na malaman to.
"Sundan mo na"Umiiyak na sabi ni Ate Jennifer
umakyat ako sa kwarto ni Lana at binuksan ko ang pinto naabutan ko sya na nakaupo sa study area ng Blue Room nya as in blue talag lahat.
"Lana" nanghihinang tawag ko sa kanya
"Umalis kana,tutal iiwan mo din nman kami diba bakit hindi pa ngayon?"humahagulgol na si Lana
"Aalis ka naman diba?ano pa ang ginagawa mo dito magimpake kana at umalis magsisimula na kaming maghanap ng bagong papalit sayo dahil isa kang walang kwentang tao"Maiyak iyak na si Lana
"Hindi ko ginustong umalis Lana isa ito sa pagsubok ng pag momoveon isang malaking kasalanan angag alis ko oo alam ko yun dahil nangako ako sa inyo na hanggang huli magkakasama tayo hindi ba pwedeng pagsubok lang din to satin,kung hanggang saan aabot ung pagiging magkaibigan natin. Lana hindi pwedeng Forever tayong magkasama may oras na ikaw naman ung kaylangang umalis at may oras na ako naman ang aalis at ang oras ko ay dumating na hindi ko to ginusto ang tanging gusto ko lang ay makalimot sa nakaraang sakit na naramdaman ko."Umiiyak na pag sigaw ko kay Lana.
"Oo nga un na nga tinutulungan ka na nga naming magmove on kulang paba yun at kaylangan mo pang umalis,ikaw na nga lang yung palaging nagtatanggol sakin pag inaasar nila ko Maria ikaw nalang yung meron ako iiwan mo pako."
"Hindi kita iiwan Lana,lilipat lang ako kaylangan ko lang siguro to para sa sarili ko,eto na yung chance na makapagmoveon ako ng wala akong hinihingan ng tulong dahil gusto ko ako mismo tumulong sa sarili ko."
"Peri parang iiwan mo nadin ako kapag aalis ka kase hindi na tayo magkakasama"
"Babalik pa ako dito at marami tayong pwedeng maging communications"
"Pangako babalik ka?"
"Promise" niyakap ako ni Lana bilang tugon sa akin.
"Tara na sa baba at itutuloy na natin ang Bonfire" sabaykaming bumaba ng hagdanan ni Lana,pumwesto na kami para makapagsimula na isa isang nilagyan ng boys ang stick ng marshmallow at ibinigay sa amin binigyan naman ako ni Billy ng jaket.
"Thank you"
"Di mo naman sinabi,pupunta ka palang LA.
"Surprise ko yun sayo" napatngin ako sa mga kaibigan ko ng bigla silang tumayo at luminya,ganto ang pwesto nila. Ate Jennifer (as always ang pasimuno)--Lana--Michelle--Donna--Theresa--Ebreel--Michelle
Lana: Yo! My bestfriend bestfriend till the very end,cuz bestfriend bestfriend don't have to pretend you need a hand and im right there right beside you.
Ate Jennifer: you in the dark I'll be the bright light to guide you,remember the times times sinking at the the house.
Ebreel: all of the time time that you have to doubt.
Theresa: and don't forget all the trouble we got ain't to.
Donna,Michelle: we got somethin you can't undo do,do.
All: laughing so damn hard crashed your dads new car,all the scars we've share,I promise I sware where ever you go just always remember that you've got a home for now and forever this is Our outh to you.
Sabay sabay silang lumapi sa akin at niyakap ako hindi ko alam kung ano na ang mararamdaman ko mixed emotions na kase SAYA,LUNGKOT,AT KILIG. Humiwalay ako sa pagkakauakap sa kanila at pumuntang kwarto kinuha ko ang mga box of gifts ko para sa kanila. Isa isa kong ibinigay ang mga regalo ko sa kanila. Nanghindi ko na mapigilan humagulgol na kami.
"Babalik ako promise,pero sa pagbalik ko hindi na ako ang Maria na iyakin at mahina magiging malakas na ako para sa sarili ko" matigas na sabi k sa kanila.
Nagkukwentuhan kami habang nakahiga sa damuhan sinusulit ang mga arw na natitira dahil bukas magsisimula na akong mag empake ng gamit ko at dadalhin sa bahay namin. Hanggang sa mawalan ng apoy ang bonfire namin natulog na kami. Nang magkakatabi sa damuhan. Naramdaman kong humihpit ang pagkakayakap ni Lana. Ung alam kong parang ayaw na nya akong umalis. Hindi ko naramdaman na nakatulog na pala kami.
