Bayadır göremiyorum onu, ona sarılmak için herşeyimi verebilirim resmen, içimde ona olan özlemim git gide artıyor kat ve kat, şimdi benden baya uzakta geleceği günü bekliyorum ona sarılmanın umuduyla nefes alıp veriyorum her sarılışımda sanki son sarılışım gibi sımsıkı sarılıyorum ona, bazen bu yüzden canını acıttığım bile oluyor ama o benim kollarımdayken herşey daha güzel oluyor onun kokusunu içine çekmek ona dokunmak resmen hayata neden geldiğimi anlama sebebim. Bazen yanımda çocukça hareketleri oluyor ya bi insanın içindeki çocuk ancak bu kadar güzel olabilir, ancak bu kadar tatlı ve şirin. Bazen onu kızdırdığım zamanlar oluyor, sinirlenince ayrı bi güzel oluyor tabi o söylenmeleri yok mu resmen ışık hızında konuşuyor ve söyledikleri beni mahvediyor, yeterince pişman oluyorum onu bi daha kızdırmayacağım.
