BEDEL

BÖLÜM 6-

Arabasının etrafında 4 tane adam vardı. İlk başta bir sorun var zannettim, sonra korumaları olduğunu öğrendim.Tam arabasına binecekken
"Herşey için teşekkür ederim"dedim
Arkasına döndü

"Önemli değil yolda bir sorun olursa bana ulaşabilirsin"

Numarasını verdi. Ben vermemiştim gerek duymadım. "Zaten arkanda olacağım"
"Çok teşekkür ederim ama benim başıma kolay kolay birşey gelmez "
"Umarım gelmez"
Arabayı çalıştırdım yola çıktım gerçekten arkamdan o da geliyordu.Telefonum çaldı annem arıyordu. Sesi titreyerek

"Kızım nerdesin"

"Evdeyim anne"

yola çıktığımı söylemedim süpriz yapıcaktım.

"Deniz dedeni kaybettik buraya gelmen gerekiyor."

Sanki sağır olmuştum , o anı size anlatamam hayatım da ilk defa birini ebedi kaybetmiştim. Dedem onu çok seviyorum, daha ona birsürü hediyeler almıştım onunla hasret gidericektik anneme birşey demeden telefonu kapattım. gözlerim yaşlara boğulmuştu.Başım dönmeye başladı arabayı sağa çektim ben durunca Baran da durdu aceleyle yanıma geldi. o an hiçbirşey umrumda degildi. arabanın torpitosunda peçete vardı bana uzattı.

"Teşekkür ederim"dedim.

"Anlatmak ister misin ?"

"Dedem ölmüş." Baran çok şaşırmış karşımda duruyordu.İki elini birden yüzüme tuttu onunda gözleri dolmuştu"Tamam sakin ol seninle geleceğim seni bu halde yalnız bırakmam yan tarafa geç "

Ben hiçbirşey diyemeden şoför koltuğunun yan tarafına geçtim. korumalara birşeyler deyip gönderdi. bende Nilayı aradım durumu anlattım, istersem gelebileceğini söyledi.

Bende daha buraya kadar gelmesin diye gerek olmadığını söyledim. yanımda Baran'ın olduğunu söylemedim. Cenazeye yetişmemiz için arabayı çok hızlı kullanıyordu. Ben o sıra gözüm dalmıştı. Arabanın durduğunu farkettim, gözümü yarıladım bana bakıyordu. Gözümü tam açtım "Bir sorunmu var"dedim.

"Hayır sadece yoruldum biraz dinleniyordum." dedi. Beni izlediğini fark ettim, resmen yüzümü ezberliyordu. "Dinlendiysen artık gidelim dedemi kaçırdım bide cenazesini kaçırmak istemiyorum"

Yine gözlerim dolmuştu."Biraz daha iyisin değil mi?" "Biraz iyiyim sana da çok zahmet verdim kusura bakma sana ilk günden yük oldum " "Lütfen kendini sürekli mahçup gibi hissetmeni istemiyorum sonuçta arkadaş değilmiyiz " "Tabiki arkadaşız " Baran dan daha çok hoşlanmaya başladım. Benimle öyle konuştukça boynuna sarılasım geliyordu. Mardin'e giriş yaptık .

Telefonum çaldı yine annem "Deniz nerdesin uçak buldun mu?" " Hayır anne uçakla gelmeyeceğim şuan yoldayım bir arkadaşım beni getiriyor Nilaylar'ın arabasını aldım onunla geliyorum." "Kızım bir arkadaşın kim? neden Nilaylar'ın arabasını aldın ?" "Anne gelince anlatacağım kapatıyorum."

"Beni tanıştırıcak mısın?" dedi.

"Bilmiyorum gider gitmez babama sarılacağım" Baran'ın yüzü asıldı "Tanıştıracağım"dedim.