Sa tuwing pagod ka na o ayaw mahirapan; nandito lang ako at dumadamay sa iyo, iniaangat ka upang hindi ka mapaupo sa alikabok ng problema. Pero nang makakita ka ng bago, nakalimutan mo ko. Tumayo ka, iniwan ako, hindi mo man lang inisip kung ano ang mararamdaman ko; parang isang lumang banko na dahil hindi mo na mapakikinabangan, itinapon na lamang na tila isang basura.
