Eziğin İntikamı

İntikam değişimi; 2

Karşımda bana elini uzatmış endişeyle bakan kumral, mavi gözlü çocuğa baktım. Ne yani benim için endişelenmişmiydi? Şaşkınlıkla mavi gözlü çocuğa bakmaya başladım. "ne yani Benim için endişelendin mi gerçektende?" Dedim. Mavi gözlü çocuk bana anlamayan gözlerle bakarak "Evet de ne var bunda bu kadar şaşırılacak" dedi. Başımı yere eydim. Sanırım biraz utanmıştım. "Şeyy benim için ailem ve çocukluk arkadaşım dışında kimse endişelenmezde ondan yani" dedim.

Hala yerde olduğumu ve ismini hala bilmediğim mavi gözlü çocuğun elini bana doğru uzattığını fark edince elini tutarak destek aldım ve ayağa kalkıp "teşekkür ederim" dedim. Sıcacık gülümseyerek. Mavi gözlü çocuk bana şaşkınca bakarak "gerçekten mi?" Diğe sordu. Teşekkür ettiğim için mi demişti? Kaşlarımı havaya kaldırarak "neyden bahsediyorsun?" Diye sordum. Bu halime gülüp "çok safsın. Endişe konusunda tabiki küçük hanım" dedi. Kim ben mi safım? Hah. Sensin saf ukala. Küçük hanım diğor birde alahallah sanki beyfendi hazretlerimiz çok büyük. Sinirle konuşmaya başladım. "Ben saf falan değilim tamam mı? Ayrıca sensin küçük ben küçük değilim. Ukala, kendini beyenmiş" dedim. Mavi gözlü çocuk kocaman bi kahkaha patlattı ve bana döndü "tamam canım şaka yaptım. Sende hemen sinirlenme" dedi gülerek. Sonra bi şey hatırlamış gibi bana döndü.

"Ben Emir" dedi elini uzaltarak. Aynı zamanda gülümsemeyide eksik etmedi. Bende gülümsedim.
"Su ama ismimi bağzı nedenlerden dolayı değiştireceğim. Değiştirdikten sonraki ismim ise gece olacak" dedim elini sıkarak.
"bu bağzı nedenlerin ne olduğunu bana anlatmak istermisin?" Diye sordu. Aslında Emir iyi birine benziyor hem benimle dalga geçmedi de. Derin bi nefes aldım.
"Sana güvenebilir miyim?" Diğe sordum. Gülümseyerek
"her zaman" dedi. Emir'e kanım kaynadı. Sıcak kanlı çocuk. Şimdi allah var çok yakışıklıda.
"dost muyuz?" Dedim. Gülümseyerek "dostuz" dedi. Gülümseyerek.
"o zaman bağzı nedenleri öğrenmem için hiçbir sakınca yok." Diye devam etti. Gülümsedim.
"Hayır yok. Ama hem beni dinleyip hem de beni eve bıraka bilirsin" dedim. Gülerek.
"tamam hem yürümek benim içinde iyi olur." Dedi. Aslında içimi dökmek bana da iyi gelebilir.
"ben daha küçükken annem bizi terk etmiş. Anne huzuru nedir hiç bilmedim." Gözümden akan Bi kaç damla göz yaşını elimin tersiyle sildim. "Hayat zaten ben küçükken arkasını dönmüş bana. Her neyse. Ben sana bağzı nedenleri kısaca özet geçeyim. Bak ben dış görünüşü yüzünden çok acı çekmiş, çok küçümseme, alay, acıma barındıran bakışlar altında ezilmiş biriyim. Okulun sürtükleri tarafından tüm okulun önünde rezil olmuş biriyim ama en koyanı da ne biliyo musun? Sevdiğin çocuğun ben yerde ağlarken gözlerinin içine bakarak 'Senin yerin orası Ezik sen oraya aitsin.' Demesiydi. Saatlerce ağlayarak düşündüm ve kendi kendime şu soruları çok sordum. Bu kadarı da fazla değil miydi? ne yapmıştım ki ben onlara?
Yetmemiş miydi çektirdikleri? Daha nekadar dayanacaktım ki? Dayanamıyordum ışte. Nefes alamıyordum. Artık dur demenin vakti gelmişti hatta geçiyordu bile. Devir intikam devriydi artık dedim kendi kendime ve ailemden de destek alarak intikam alcağım ve onları pişman edeceğim. Sende dostum olduğuna göre yanımdasın dimi?" Dedim. Göz yaşlarımı silip beklenti dolu gözlerle bakarak. Burukça gülümsedi. "her zaman" dedi. Bende gülümsedim. Hiç düşünmeden kollarımı boynuna dolayarak sarıldım. Oda kollarını belime sararak karşılık verdi. Gülümsedim.

***

Emir bana iki yakın arkadaşıyla tanıştıracağını söyledi. Birinin adı
Kutay diğerinin ise Beste'ymiş. Görmeden sevmiştim onları. Emir'le telefon numaralarımızı da aldık.

Eve geldiğimde babam ve abimle kahvaltı yaptıktan sonra değişim sürecine başladık.

Diyetisyen randevusu aldık, dövüş ve silah dersleri ile alanındaki en iyi hocayı tuttuk, göz ve diş doktorundan randevu aldık,
Boyumun uzaması için valeybol ve basketbol dersi alıcaktım. Ayrıyetten yüzme, sörf, futbol, paten, kaykay, bi kaç müzik âleti, motor ve araba yarışı gibi bir çok aktivitelere de katılarak en iyisi olacaktım.
İşte şimdi korkun benden.