Kayıp Sırlar

Bölüm 7

Gelmez diye korktum ama geldi , soğuktu,fazla yürümemek için okulun yakın bi kafe seçip gidip oturduk. Birşey konuşmak istediğini falat aramızda kalmasına önem göstermemi söyledi sustum öyle bekledim. Yasmin dedi baktım öyle . Dün gece bir mesaj attı ne desem bilmiyorum fakat kırılıp incinmemen adına seninle oturup konuşmanın faydalı olacağını düşündüm dedi noluyordu ? Mesajda ne yazdığını sorduğumda telefonu uzattı
'' nasıl başlayacağımı bilmiyorum fakat ben susmam ,susmak başkalarına fırsat vermektir ve  Azra sana susarak bana fırsat verdi uzun süredir hoşlanıyorum senden. Yakınlaşmamak istedim senin anlamanı beklemek yerine sana gelip
Söylemenin daha olgunca bir davranış olduğunu düşündüm. Beyzanın ilgisini çektin ama ben aşıktım,içimde ağır bir yük taşıyorum,bir bakışınla derinlere gömülüyorum. Gözlerinle çok ağır yük bıraktın benim omuzlarıma taşıyamıyorum devamını okumak istemedim o an aklıma tek birşey geldi neden bana söylemedi,mesajların devamına baktığımda o yükü beraber taşıyalımmı diye bir yanıt verdiğini gördüm Poyraz'ın.beni ilgilendiren bir konu olmadığını ona hiç birşey hissetmediğimi söyleyip kalktım masadan. Arkamda seslendi ama duymadım. Saatlerce yürüdüm , içim acıyordu yanıyordum ve soğuk işlemiyordu bedenime. O gece bitti aylar geçti. Kimseye tek kelime etmedim. Yasmin Poyraz'la olan ilişkisine devam etti ama ne o gecenin
sabahında ne de başka bir gün tek kelime etmedim. Hep kaçtım , bir kaç kez benimle konuşmayı denedi ama başaramadı. Sustum, konuşacak çok fazla şey vardı sormak istediğim çok soru ama susmayı tercih ettim ,kaçmayı. Hiç birşey
Olmamış gibi devam ettim ben hayatıma , Yasmin hiç arkadaşım olmamış gibi, Poyraz'ı hiç sevmemişim gibi. Ben umursamaz gibi görünürdüm hep öyle olmaya devam ettim. Konuşursam susamayacaktım biliyorum, o yüzden hep yazdım,kimseyle konuşamadım, bazen sabahlara kadar bazen gece yarılarına kadar yazdım. Ama hiç konuşmadım. Bazen birbirlerine bakıp gülümselerini izledim, çoğu zaman yan yana gördüğümde onları kaçardım, ama kaçamadığım zamanlar oluyordu. Ben hiç konuşmadım onlarda beni hiç anlamadı kayboldu bütün sırlar. İki
Ay süren birlikteliklerinin bitişine şahit
olmuştum tıpkı başlamasına şahit
olduğum gibi hepsi ayrı ayrı acıttı canımı ama sustum sustuğum her kelime daha da acıttı konuşmam gerekti ama ne konuşacaktım,bilinmezlikteydim,çıkmazdaydım,çaresizdim. Şimdi konuşsam kime ne faydaydı,aldığım cevaplar canımı daha fazla
,susmalıydım. Susmam lazımdı ,konuşmak için doğru zamanı bekleyene kadar