Benimle Kal

Kazadan sonra

Karanlık dünyamda bir anda resimler belirdi.Bu resimler Arda ile olan anılarımızdı.İlk lunaparka gidişimiz,ilk kaçışımız,ilk öpücüğü...O anda aklıma Arda geldi.Acaba ona ne olmuştu?Bunun korkusuyla gözlerimdeki ağırlığa rağmen gözlerimi açmayı denedim.Arda'ya olan aşkım gözlerimdeki yükü hafifletmişti.Gözlerimi açınca parlak ışık yüzünden kısmak zorunda kaldım.Gözlerim ışığa alışınca Arda bir tekerlekli sandalyeye oturmuş yanımda elimi tutuyordu.Kısık bir sesle 'Arda'diye seslendim.Arda anında bana baktı.'Ah,Deniz!Nasıl hissediyorsun?' diye sordu.'İyiyim'diye cevap verdim ama her tarafıma iğneler batıyormuş gibi hissediyordum.İçeri doktor olduğunu tahmin ettiğim biri girdi.'Nasılsın Deniz?'dedi.Ben de 'Araba çarpmış gibi'diye şaka yaptım.Bu şakaya ben bile gülememiştim.Ölümden döndüm ama hala şaka yapabiliyorum,ne güzel! 'Sonuçların iyi,ama seni hafta sonuna kadar misafir etmek zorundayım.'Biraz can sıkıcıydı ama daha uzun süre olmadığı için sevinmeliydim.Doktor odadan çıktığında Arda 'Beni affet Deniz'diye sayıklamaya başladı.Ona neden diye sorduğumda 'ben seni az daha Ölüme sürüklüyordum...'diye cevap verdi.ona ne kadar sorun değil desem de özür dilemeye devam ediyordu.En sonunda özür dilemeyi bıraktı ve ona aklıma takılan soruyu sordum.'Neden tekerlekli sandalyedesin?' onun cevabı ise 'Ayağım kırılmış' oldu.Benim üzüldüğümü görünce 'Sen doğrulamazken benim tekerlekli sandalyede olmamı mı dert ediyorsun? Ah,senin sorunun her zaman bu olmuştur:kendi durumunu gözetmeden ihtiyacı olanlara yardıma koşarsın.Biraz kendini düşünsen olmaz mı?' Doğru söylüyordu.Hayatımda her zaman bu yönümden kaybetmiştim,zaten bu yüzden de burada yatmıyor muydum?Arda cevap vermediğimi görünce 'Seni biraz yanlız bırakayayım,belki dinlenmeye ihtiyacın vardır.' Ah Arda,şu an bana en iyi gelebilecek şey sensin,bilmiyor musun?