Season 3 ♫♥STAY CLOSE! PLEASE,DON'T GO!♥♫

Enrty .o1

Madami pa tayong oras kaya kelangan mong lumaban..

Lumaban ka para sa sarili mo..

Lumaban ka para sakin..

At lumaban ka para satin...

Yan ang mga salitang sinabi ko kay Mitch...

Mga salitang nagpabago sa takbo ng buhay namin..

Naging kami ni Mitch...

Naging kami ng pinakamatalik kong kaibigan..

Napakasaya..

Ngunit may halong takot at kaba..

Takot na baka di pa man kami nagtatagal...

Matapos na agad ang istorya namin..

Alam kong mahirap ang sitwasyon namin..

Pero kelan ko pa ipaparamdam sa kanya na mahal ko siya..

Malay mo...

Mag milagro ang langit...

Sabi nga..

Love conquers all...

Nung una kasi ayaw ni Mitch na maging kame..

Mahal nya ko... Mahal ko siya...

Pero bakit di nya gustong maging kame..

Ang gusto nya lang ay mahalin ko siya..

Alam ko kung bakit...

Iniisip nya na baka masaktan ako pag nawala siya..

Pero mas masasaktan ako kung wala akong nagawa habang nandidito pa siya sa tabi ko..

Me: Mitch, Can you be my girlfriend... alam ko ni hindi ako nageffort para ligawan ka.. Pero sisiguraduhin kong i'll court you each and everyday of your life...

Mitch: Pero blake... Hindi mo ba nakikita? Time is running out.. Mas masasaktan ka lang.. Mahihirapan ka.. I just want you to be happy...

Me: kaya nga pumayag ka na maging girlfriend ko... dun.. dun ako sasaya.. Wala kong pakelam sa sakit.. sa lungkot.. basta ang gusto ko... maipadama sau na mahal kita.. Alam ko... were running out of time.. kaya nga ngayon pa lang sisismulan ko ng punan ang mga pagkukulang ko.. So please, be my girlfriend...

She cry.. then she hugged me...

Me: Mitch.. tinatanggap mo na ba ko?

Mitch: Oo, Blake.. oo..

Sa wakas.. nawala na ang torpeng si Blake...

Nagtagumpay akong maipagtapat sa pinakamamahal ko ang lahat ng gusto kong sabihin...

It was a very good news...

But every good news has a bad news..

kumbaga.. balance..

Sabi nga nila..

Kelangan mapanatili ang balanse para mabuhay ng normal ang mga tao..

Kung may saya.. may pighati...

Kung may problema... may ginhawa...

Kung may tanong.. dapat my sagot..

At kung itatanong mo kung anu ung bad news..

ehem... hihinga muna ko ng malalim...

4 months....

We only have 4 months...

I only have 4 months to spend...

Binigyan na ng taning ng doctor si Mitch...

Nung malaman ko ang balitang iyon..

Hindi muna ko nagdiretso sa kwarto ni Mitch...

Para kasing di ko pa kayang makita ang mukha ng anghel ko..

Lalo na't alam ko kung anu na ang kundisyon nya...

Dumiretso ako sa chapel...

Tagal kong nakatambay dun..

Nakaupo lang ako..

Nakatulala..

Iniisip ko kung bakit samin pa ngyari to...

Then nagdasal ako....

Me: Lord, palakasin nyo po ang loob ni Mitch... diba marunong naman kayong mghimala... pwede po bang i-extend nyo pa ung buhay nya.. pwede po bang mawala na lang ung skit nya.. alam ko pong hindi ako madalas lumapit sa inyo.. pero sana naman po pakinggan nyo ko.. 

sniff* sniff*

Me: Lord, Pwede bang ako na lang... ako na lang ung kunin mo? ok lang naman saken ee.. ok lang.. kung hindi talaga pwede.. Sana po sakin nyo na ibigay ung kalahati ng sakit nya.. para tig kalahati na lang kami.. para sabay kameng lalaban.. sabay kameng lilisan..

T_T pakiramdam ko ngaun gusto ko ng mamatay.. gusto ko ng mawala sa mundo para di ko makita ang pagkawala ng mahal ko..

Me: Lord, wala pa kong nagagawa ee.. Ni hindi ko pa nasisimulan lahat ng plano ko para mapasaya siya.. Extension naman oh.. Kahit extension na lang.. Ok lang po sakin kung bawasan nyo ung oras na itatagal ko pa dito sa mundo... Bawasan nyo nlng.. kung mabubuhay ako ng 60 years...  70 o 80.. bawasan nyo nalang.. kahit klahati ng buhay ko bawasin nyo.. idugtong nyo sa buhay nya.. papayag ako.. aus lang un saken basta mabubuhay siya ng matagal..

Hindi ko na mapigil ang luha ko.. sobrang sobra ang pagsisisis ko sa mga oras na nasayang,..

Mga oras na pinalampas ko....

Mga oras na sanay inilaan ko na lang sa kanya..

Pagkatapos ko magdasal..

Nagpasya kong bumalik na sa kwarto ni Mitch..