Hayatım hep hayal kurmakla geçti. Öyle ki sınıftaki sevgililere hep imrenerek bakardım. Geceleri yastığıma sarılır uyurdum. Kim olduğunu bilmeden, neye benzediğini bilmeden, kokusunu bilmeden sarılırdım. Bana güç veren tek şey oymuş gibi. Bazen hayal etmek beni güçleştirir, bazense gerçekler yüzüme vurdukça hayller anlamsız gelirdi.
Yüzüme vuran ilk gerçekte erkeklere asla güvenilmeyeceği oldu.
