İLK DERS AŞKTI

Adsız Bölüm 8

Evet suyun sıcaklığı gayet iyi ve güneş o kadar da yakıcı değil, yani her şey tam da istediğim gibi. Tatilde Atahan'la hiç görüşmedik. Ailemle aramda gayet iyi. Eee ailemle aram iyi olunca yazı yazmayıda uzun zaman önce bıraktım. Kısacası her şey tam da Gizem'in istediği gibi. Antalya gayet güzel. Tamam kalabalık ve çoğu zamanda çok sıcak ama keyfim yerinde. Babama kıyafetlerimi değiştirmek için kiraladığımız eve gittiğimi söyledim ve evin içine girdim. Bu eve sanki hiç burdan gitmeyecekmişiz gibi yerleşmiştik. Aradığım tişörtü bulamayınca annem gilin dolabına baktım. Tam tişörtümü alacağım zaman yere bir defter düştü. Ve defteri görünce anladımki bu defter babamın defteriydi yıllar önce tam okuyacağım zaman annem ve babamın yüzünden bırakmak zorunda kaldığım defter. Ve aynı resim ama bu sefer yanında benzer birkaç tane daha resim var. Resimleri incelerken babamın küçüklük ve gençlik yıllarına ait olduklarına karar verdim ve tam defteri okuyacağım zaman bir el elimi tuttu ve defteri aldı. Elinden de belli olduğu üzere babamdı. Ama yüzünde herhangi bir kızgınlık ifadesi yoktu. Aksine çok anlayışlı bir tebessüm vardı.

"Kızacağını biliyorum ama tişörtümü alıyım derken yere düştü ve bende açmak zorunda kakdım. Sende olsan aynısını yapardın."

"Hayır, ben olsam aynısını yapmazdım."

"Evet, yapardın."

"Hayır yapmazdım. Ben olsam ilk önce defteri okurdum. Yani işimi garantiye alırdım. Sen resimlere bakmakla bir bilgi edemedin ama ben olsam defteri okumakla sandığından daha çok bilgiye sahip olabilirdim. Aradaki fark bu."

"Desene özel hayata senden daha çok saygım var."

"Hayır yok. Çünkü sende gelebilme ihtimalimi düşünseydin aynısını yapardın." evet haklıydı aynısını yapardım. Ama benim hayata dair bilgi birikimim bu kadardiı işte napabilirim.

"Eee kızmayacak mısın?"

"Sence kızmalı mıyım?"

"Hayır, kızmamalısın. Çünkü buna beni siz mecbur ettiniz. Eğer karşıma geçip her şeyi doğrusuyla yanlışıyla anlatsaydınız elindeki defteri hiç açmadan yatağınızın üstüne bırakırdım. Ve bundan ne siz ne de ben rahatsızlık duymazdım."

"Zamanında Akif sana o kadar kitabı okutmasaydı şimdi karşımda bu kadar haklı bir biçimde konuşamazdın."

"Ne olduğunu söylemeyecek misin? Ben gayet büyüdüm baba."babam kolumdan tutup yatağa oturttu ve kendiside yanıma oturdu.

"Ne kadar büyürsen büyü anlayamazsın. Ne geçmişte yaşananları ne de bu defterdekileri."

"Baba farkında mısın bilmiyorum ama aramızdaki buzlar daha yeni yeni ısınmaya başladı. Akrabalarımızın olmayışı, annemin ve senin sürekli çalışıyor olman, okuduğum kitaplar, dergide yayımlanan yazılarım sence hepsi yaşımdan büyük şeyler değil mi? Baba ben olgunlaştığımın farkındayım ama siz bunu ne zaman anlayacaksınız orasını bilemiyorum."

"Hiç birine aşık oldun mu, hiç birini kendinden daha çok sevdin mi, hatta bizden bile çok sevdin mi?"

"Ne alakası var?"

"Soruma cevap ver."

"Hayır. Niye ki?"

"O zaman aşık olduğun zaman gelene kadar bekle. Çünkü kendinden bile çok sevdiğin biri olmazsa hayatında bu defteri ve bizim geçmişimizi asla anlayamayacaksın. Sen sadece bekle henüz sevdalanmaya hazır değilsin." ve yanımdan kalkıp gitti. Bense sadece onun gidişini izledim.