Karmaşık

Hissetmek

Ben "Karmakarışık"biri oldum neden diye soruyorum bu iç sıkıntısı korkum kendimi düşüncelerimle boğmam neden diye koca bir boşluk ile karşılaştım.

Ben böyle değildim minik hayallerim olunca da mutlu olan biriydim,şimdi oluyor ve benim düşündüğüm keşke daha farklı olsaydı,yapmasamıydım, hep bu sorular dönüp dolaşıyor beynimde insanlara karşı asi,sinirli soğuk biri gibi gözüküyor olabilirim.

Ama gece kendimi yiyip bitiren bir kızım tüm bunlar geçecek mi ? Bitecek mi bu sıkıntılar bitecek mi bu kendimi bunaltmam bu sorularım ne zaman cevaplanacak artık cevaplanması gerek çünkü ben parçalanıyorum,ben kırılıyorum.

Ağlamayı âcizlik olarak gören ben küçük bir olayda parçalanıp gözlerim dolar oldu,ama kimseye belli etmeden kimsenin görmemesi gerekiyordu duymaması gerekiyordu.

Neden mi ? Çünkü Hüma kırılmaz,parçalanmaz duygusuz güçlü olmak zorundaydı o kimseyi sevemez,sebebi ise ya sevmezse ya giderse bu dünya'da kim kimi seviyordu gerçek duygular besliyordu kimse,belki vardır hala içinde sevgi kırıntısı olan insanlar kırıntıya bile razıydım.

Kendimi mutlu etmek için çok çabalamazdım etrafımdakileri daha çok düşünürdüm peki yaranırmıydım ? Asla insanlara yaranamazsın ki onu tutarsın,onunla olursun,onun sıkıntısına kendi sıkıntın gibi görüp koşarsın ama bir gün yapmazsın.Senden bencilli senden çıkarcı biri olmazdı insanlar,insanlar çokta önemli değiller.

Artık kendim "Mutlu"olmak istiyordum süse kıyafete çok düşkün bir insandım esmerdim ve bu beni gerçekten mutlu ediyordu seviyordum bir kafede çalışıyordum her tarafı çiçekler olan ve Makbuş teyzenin onlarla konuşması çocuğu olmadığı için beni ve çiçeklerini çocuğu gibi görüyordu bende onu annem
olarak görüyordum.

Ailem ise,hatırlamıyorum hiç bişey beni bırakmışlar gitmişler düşünmeden,sebepleri varmı yokmu bilmiyorum ama insan küçük bir bebeğe kıyıp gidebilirmiydi hiç sanmıyorum Makbuşa sorduğum da konuyu kapatıp sen benim çocuğumsun diyordu tek Makbuş vardı işte birde  minik ama huzur saçan kafemiz ve benim bunaldıkça koşup gidebileceğim sonsuz deniz orda istediğim gibi ağlayıp hayal kurabiliyordum.

Ama dediğim gibi büyüdükçe hayallerim,mutluluklarım bitiyor ve ben tükeniyordum mutlu olmak nedir ki ? Tam anlamıyla bilmiyordum ben öğrenmek istiyordum o duyguyu tatmak istiyordum..