THE LONG LOST FAIRY PRINCESS #wattys2016

fairies #1

>//°
KAYLEIGHN MISTY

"bakit shade ? bakit  mo
ito ginawa ? akala ko
totoo ang lahat .
ang galing mo eh !
napaniwala mo ako ."
pinahid ko ang mga luhang
dumadaloy sa mukha ko.
"nandito kana eh. nagkaroon
kana ng parti dito."
sabay turo sa puso ko .
umiling ako sandali para
kumbinsihin ang sarili ko
na huminto sa pag iyak .
pero sadyang hindi masunirin
ang mata ko .
"pero lahat pala ng yun
kasinungalingan lang!
planado lang!. okay lang sana
kung yun lang ang nagawa
mu! pero hindi! dahil pinatay
mupa ang mga magulang ko!"

ramdam ko ang aura mula
saking katawan .
hawakhawak ang wand ko
na ngayon ay naging doble
ang haba .
at naging patulis na ang
dulo .
mabilis akong lumipad papunta
sa kanya .
naka ngiti syang naka higa
sa damohan .

napa balikwas ako ng bangon.
pinag pawisan ako na para
bang galing ako sa totoong
labanan .
na para bang totoo akong naki-
pag laban .
eh panaginip lang naman yun!

bakit ba lagi nalang akong
nanaginip ng ganun ?
ang malala pa may pakpak
pa ako .
kakaibang panaginip .

bumangon ako dahil
gusto kong uminom ng tubig,
nauuhaw ako sa panaginip
nayon.

ng makarating ako sa kusina
ay agad akong nag lagay ng
tubig sa baso ko.
madilim ang paligid dahil
hindi naka bukas ang ilaw.

pabalik na sana ako ulit ng
kwarto ng may marinig akong
nag uusap sa labas ng bahay .

dahan dahan akong nag lakad
palapit sa bintana .
si nanay at isang babaeng
sobrang puti na parang yelo .
may mahabang yellow na buhok.
kaharap si naynay na naka
talikod sakin .

"kukunin kona sya marie .
nanganganib ang fairylandia.
sya lang ang makaka ligtas
sa problema namin ngayon."
ani ng babaeng may yellow
na buhok .
sino kaya pinag uusapan nila?

"na intindihan ko queen .
noon paman alam na nyang
hindi ako ang ina nya .
pero ang hindi alam ni
kayleighn kung ano sya ."

napa kunot ang noo ko dahil
sa binanggit ni naynay ang
pangalan ko .
lalo na ang hindi kodaw alam.

nakita ko nalang ang sarili ko
na binuksan ang pinto at
lumabas dito.
halata sa mukha nila ang
pagka gulat .

pero mayamaya nakita koding
ngumiti ang kausap ni naynay.
at tinitigan akong may ngiti
sa labi .

"siya naba ang anak ko
marie ?"
tanong nya .
ano daw ? anak nya ?
nag tatanong akong humarap
ka naynay .

huminga sya ng malalim saka
tinignan nadin ako.

"siya nga po queen . siya
ang anak mu . si kayleighn
misty hollyfly."
humakbang sya palapit sakin
at pinatong ang dalawang
palad sa magka bilang balikat
ko .

tinitigan ako na para bang
sinusuri o sina ulo ang lahat
ng ditalye sa mukha ko.

"kayleighn anak? diba gusto
munang makilala ang totoo
mung mama ? nandito sya.
siya ang mama mu . ang
tunay mung mama."
sabay tingin sa babaeng kanina
nya pa kausap .

lumapit din ito sakin at bigla
akong niyakap .
kaya napa layo ng kunti si
naynay sa pagka hawak sakin.

"ikaw na pala ang princess
ko . ang anak ko ."
hinalikan nya ang magkabilang
pisngi ko at noo ko.

hindi ko alam kong anong e
react ko sa nangyayari ngayon.
pero isa lang ang alam ko.
masaya ako kasi kaharap kona
ang totoo kong ina .

diko napansin ang oras.
matagal ang pag uusap naming
tatlo .
nalaman kong matalik na
magka ibigan sina naynay
at ang mama ko noon pa.

kug bakit nila ako pinaalaga
kay naynay ko .
at kong ano ako .
na katulad din namin si
naynay .
pero mas pinili lang nyang
mamuhay ng normal .

kaharap namin ngayon si
naynay .
gusto ko syang isama pero
wala akong magawa dahil
mas gusto nyang dito sya.

"nay ! mamiss po kita naynay!"
niyakap ko sya dahil alam
kong matagal ko pang syang
mayakap ulit .
o baka hindi na nga .

"sshhh . tahan na anak .
bibisitahin ka naman ni
naynay sa inyo eh!"

"really nay ? as in? walang
biro ? promise ?"
pangungulit kong tanong
sa kanya . habang panay
pahid ng mga luha ko .

"ang kulit mu talaga . Oo
nga . promise!"
hinalikan ko sya gaya ng
naka sanayan ko .
ganun ako ka sweet eh hehe

"sige na anak . nag hihintay
ni si queen ."
diko naman maiwasang
mapa tanong .
mahirap naman kasing
paniwalaan ang sinasabi
nilang queen ang mama ko.
at princess ako .lalo na ang
fairy kami .

"nay ? totoo ba talaga?
fairy ba talaga tayo?"
pa bulong kong tanong sa
kanya .
kinurot nya ang pisngi ko
at ngumiti .

"malalaman mudin anak.
pag dating mu doon!"

hinatid nya kami ni mama
sa puno na pinaka malaki
sa likod ng bahay namin .
ang pinaka matandang puno
dito .

iniharap ng tunay kong ina
ang palad nya sa puno .
ilang segundo lang ay may
biglang lumabas dito .

makulay na bilog na gumagalaw.
hinawakan ng ina ko ang
kamay ko at dahandahan
kaming lumapit sa puno .

nilingon ko si naynay .
halatang umiiyak sya .
kaya napa iyak nadin ako .

"paalam queen . paalam
kayleighn ."
kumakaway nyang sabi .
hanggang nawala sya sa
paningin ko.

°
°
°
"nandito na tayo princess.
halika ng makita muna ang
papa mu."
hawak ko ang kanang kamay
nya at nag lakad kami papunta
sa palasyo .

pero napapa tingin ako sa
paligid.
dahil kanina pag dating ko
mabilang nalang ang mga
puno , halaman at bulaklak
na medyo may buhay pa .

pero bakit sa bawat nadadaanan
ko e kitang kita ko ang pagka
buhay ng mga bawat halaman.

nagkaroon ng maliliit na
damo sa lupa na kanina halos
kalbo na .
kumintab bigla ang kulay
berdi ng mga puno at halaman.

"ano po ang nangyari?'
tanong ko sa kanya .

"nabuhay sila dahil nandito
kana ."
naka ngiti nyang sagot sakin.