Her zamanki gibi sıradan bir okul günü , sıradan dersler, sıradan öğretmenler, her zamanki arkadaşlar ve her zamanki sıradan ben. Ben mi? Ben Ozan lisenin Basketbol takımı kaptanıyım ve son sınıfım. Ah yine şu zil çalıyor " Herkes sınıflara " diye bağırdı kolidorun sonundaki Özgür hoca. Özgür hoca bizim fizik hocamızdır. Sinirli bir yapısı vardır ama bazende şaşırtıcı bir şekilde yumuşak ve iyimser bir hal takılabiliyor. Sınıfa girdim etrafa bakınmadan direk sırama oturdum ders tarihti, hoca daha derse girmemişti. " Kaptan" dedi hevesli bir ses. " antrenmanı saat kaç gibi yaparız " dedi. " Unutma maça az kaldı." kafamı çevirdiğimde yüzünde küçük bir gülümsemeyle Tolga bana bakıyordu. " Öğleden sonra 15:30 gibi spor salonunda olun çalışalım. " dedim. " Tamamdır " diye yanıt verdi ve hocanın sınıfa girmesiyle irkilip hızlıca yerine oturdu. Ders boyunca aklımda maçla ilgili stratejiler vardı. Tolga haklıydı maça az kalmıştı ve stratejilerimizi çoğaltmamız gerekiyordu. Karşı grup çok güçlüydü ve iki yıl üst üste kaybetmek takımı yıpratmıştı. Ama bu yıl herkesin inancı tam işte asıl bu yüzden maçı kazanmalıydık. Potaya yakın olan kişi uzun olmalıydı, çünkü hem atış açısından hem de topu kurtarış açısından, her halükarda uzun kişi avantajlı olacaktı. Bu yüzden poto yakınlarına Emre yi koymayı karar verdim. Ben atakta olacaktım, Tolga genelde kurtarıcı olacaktı. Topu almaya geldiklerinde topu Tolgaya paslayacağım oda diğerlerine verecek. Tüm iş Emre de top potaya ve bizim takıma bir sayı. Bir kaç kişide rakip takımdakilerin önlerini kesecek ve top paslaşmalarını bir nepze önliyeceklerdi. Bi anda zil sesiyle irkildim işte maç stratejileriyle dolu bir tarih dersi daha sona ermisti.
