UMUTSUZ HİKAYE(Jimin-Jaebum)

Bölüm 4: "KARANLIK"

-Jaebum-

Sırama oturduktan sonra kafama bir şey geldi sonrada "Şimdi de sonra da!Hiçbir zaman seni sevmeyeceğim.Benden uzak dur!"diye bir ses geldi.Bunu Jimin'in dediğini biliyordum.Yavaşça arkamı döndüm çok sinirliydim.Neden bilmiyorum.Evet, neden sinirli olduğumu bile bilmiyorum.Aklıma aniden bir fikir geldi ve Jimin'in yanına gittim.Eğer onu öpersem benden uzak duramaz, büyük ihtimalle benden hoşlanmaya da başlar.Bunu düşünerek Jimin'i öptüm.Evet,cidden öptüm.Zaten çok da uzun sürmedi.Ne olduğunu anlar anlamaz beni ittirdi ve tokat attı.Bana tokat attı.Bunu cidden beklemiyordum.Hayır zaten ne bekliyordum ki onun da beni öpmesini mi?Dur bir dakika ben bunu neden istiyim ki?Al işte!Saçma sapan bir kız yüzünden kafam karıştı.Bunun altında kalamazdım.Ona yaklaştım ve "artık senden uzak duramam ve sende benden uzak duramazsın.Bana aşık olmamanda başarılar."dedim ve çantamı alıp sınıftan çıktım.Bu sefer eve cidden gidecektim.Yığınla devamsızlığımın olması umrumda değildi.

**********

-Jimin-

Son sözlerini söyledikten sonra 'tekrar' çantasıyla birlikte sınıftan çıktı.Ben hala şok içindeydim.O beni öptü?Jaebum beni öptü?!?Sinirden delirmek üzereydim.Neymiş ona aşık olmamamda başarılarmış.

C- Jimin iyi misin?

J- Choa, acaba o ruh hastası psikopat beni öperken neden bana yardım etmedin?!?

C- Şoktaydım.Üzgünüm sana hiç yardımcı olamıyorum.

J- Üzülme, yanımda olan tek kişisin. Bu arada yenilerle kimse arkadaş olmaz demiştin.Rahatsız olduğumu düşünme ama sen neden benimle arkadaş oldun?

C- Çünkü herkes gibi Jaebum'dan nefret ediyorum.Bu yüzden ondan korkmak yerine onun istemediği herkesin yapmaya korktuğu şeyleri yapmaya çalışıyorum.Ayrıca seni çok sevdim.Bu acıları tek başına çekmeni istemedim.

Choa benim başka acılar da çektiğimi bilmiyor.Acaba ona söylemeli miyim?Ama söylersem büyük ihtimalle üzülür ve bana acır.Şimdi değil , belki bu yılın sonunda.Şimdilik bunu kimseye söyleyemem.Ben bunları düşünürken çoktan zil çalmıştı ve ders başlamıştı.Dersler her zamanki gibi çok sıkıcıydı ve bana çok uzun gelmişti.Sonunda çıkış zili çaldığında okuldan ilk ben çıkmıştım.Artık okuldan neredeyse nefret ediyordum.Hızlı bir şekilde hastaneye girip odama çıktım.Üstümü değiştirip yatağıma atladım ve tepinmeye başladım.Neden mi ? Sinirden ama galiba.Off bilmiyorum.Neyse onu düşünecek zamanım yok.Biraz ders çalışmalıyım.Choa'dan aldığım defterlerin özetini çıkarmaya başladım.İşim tamamen bittiğinde saat 17.30 olmuştu.Biraz dinlenmeliyim galiba.Hem listeme bir '+' daha koymuş olurum.Fotoğraf makinemi de yanıma alarak dışarı çıktım.Gördüğüm neredeyse her şeyi çekiyordum.Çiçekleri,ağaçları,ışıkları,yolları,gökyüzünü ve daha bir çok şeyi.

**********

-Jaebum-

Bütün gün evde öylece oturdum.Her gün okuldan giderek ,zaman kaybediyorum.Akşama doğru can sıkıntısından dışarı çıktım ve öylece dolaşmaya başladım.Biraz yürüdükten sonra elinde fotoğraf makinesiyle neredeyse gördüğü her şeyi çeken Jimin'i gördüm.Can sıkıntısından onu takip etmeye başladım.En azından beni görmemişti.Cidden gördüğü her şeyin fotoğrafını çekiyordu.Bir süre daha onu takip ettikten sonra bir hastaneye geldiğini gördüm.Birini ziyarete mi gelmişti acaba?Ben niye onun için endişeleniyorsam.

**********

-Jimin-

Bir süre öyle boş boş dolaşıp bir çok fotoğraf çektikten sonra hastaneye gelmiştim.Yavaş yavaş yürüyerek odama vardığımda, hemşiremin merakla beni beklediğini gördüm.Beni görünce yanıma geldi ve bana sıkıca sarıldı.

Hemşire- Jimin nerelerdeydin seni göremeyince çok korktum.

J- Sadece fotoğraf çekmeye gitmiştim.

H- Bir daha dışarıya çıkacağında bize de haber ver.

Hemşirem odadan çıktıktan sonra yatağıma oturdum ve çektiğim fotoğrafların arkasına notlar yazarak odamın her bir tarafın yapıştırdım.Ardından da günlüğümü açtım.

" Sevgili Günlük:

Merhaba! Yine ben. Zaten benden başka kim olabilir ki? Bu benim günlüğüm sonuçta. Bugün okulda Jaebum denen ruh hastası beni öptü!! Bildiğin öptü yani. Bir de üstüne kendisine eninde sonunda aşık olacağımı söyledi. Peki böyle bir şey olacak mı? Tabii ki de hayır. Bunun olması imkansız. O ruh hastası psikopata asla aşık olmayacağım. O zaman neden hep ondan bahsediyorum? Offf yaa, bu çocuk kafamı çok karıştırıyor. Onu sevmiyorum diyorum ama gerçekten sevmiyor muyum? Belki azıcık ilgileniyor olabilirim. Neler diyorum ben kendime gelmeliyim. O psikopat beni sadece acı çekmem için kendine aşık etmeye çalışıyor. Neyse bugün listeme bir artı daha koydum. İşte listemin yeni hali;

Yarım bıraktıklarım Yapmak istediklerim

Okula gitmek + Arkadaşlar edinmek +

Kitap okumak + Aşık olmak

Fotoğraflar çekmek + Aşık olduğum kişiyle birlikte mutlu son yaşamak

Bugün bir çok fotoğraf çektim ve arkalarına notlar yazarak-bazıları çok duygusaldı yazarken ağladım-odamın her tarafına yapıştırdım. Galiba geriye bir tek aşık olmak kalıyor. Daha önce de demiştim mutlu bir son asla yaşayamayacağım için o maddeyi yok sayabiliriz. En yakında da beyaz atlı prensim ortaya çıkacak bunu biliyorum."

Günlüğümü yazdıktan sonra uyumaya çalıştım.Ama uyuyamadım.Bahçeye çıkıp biraz dolaşırsam uykum gelir diye düşündüm ve bahçeye indim.Biraz dolaştıktan sonra bir banka oturdum.Bir süre sonra odama dönmek için banktan kalktım ve hastaneye girdim.Merdivenlerden çıkarken bir anda başım dönmeye başladı, geçmesini bekledim ama geçmiyordu ve gittikçe başım daha da dönüyordu.Eğer başım dönmeye devam ederse başıma bir şey geleceğini biliyordum.Düşündüğüm gibi de olmuştu.Ayağım kaymış merdivenlerden yuvarlanarak yere düşmüştüm.Gözlerim kapanmadan ve tamamen karanlığın içine düşmeden önce son duyduğum şey hemşiremin bana seslenişiydi.