Yer Altından Hatıralar

2

Babamın borçlar yüzünden almanya surlarına ve ordan da istanbul surlarına kattettiğini görebiliyordum. Ve bir süre sonra istanbul'a taşınmaya karar vermiştik artık . Bu olayı duymam beni gerçekten cok hoşnut bir duruma sürükledi . ÇÜnkü koskocaman istanbula artık gidip ayaklamızı basıp oraları gezmek için çıldırasıya parlamıştım. 

Ve o gün geldi çattı . ARTIK istanbul surlarına gitmek için bütün aile seferber olup , bütün esya düzeyini toplayıp herşeyi hazır etmiştik. Sonradan bütün köy halkı ile irtibata geçip helallik isteyip yolumuzun açık olmasını temenni edilmişti. Artık servisin gelip bizi almasını beklemiştik . Servis yarım saate kadar gelip bütün aile mensuplarını aldıktan sonra dağlardan , ovalardan geçip seyir halinde yol almaya başlamıştı .

 Servisimiz sağ salim  otogar sürecine ulaşmıştı .otobüs muavini bütün yolcuları kontrol ettikten sonra artık hiç bir neden kalmamıştı istanbula gitmek için . Sıradan bir yaşam  , insanların ne olacağını , nasıl biteceğini kestirmesiz hiç bir insanoğlunun elinde değil. Otobüs , asfaltlı yollardan geçip  hiç durmadan devamlı ilerlemekteydi . Kısacası baylar bu arada biraz otobiyografi'yi  hızlı geçmeye çalısıyorum ksra bkmyın.  Molaları da sayarsak istanbula gelişimiz tam bir günü aşık derecede'de bitmişti. İnanın o anlar benim derin duygularım pak duygular yerine birden alevlenip , içimdeki kasvetli duygulara bıraktı . Korkuyordum evet korkuyordum taşı topragı altın olan bu şehir gerçekten çokj büyük derecedeydi . Ailemin de yanımda bulunmasına karsın , halen içimdeki kasvetli düşüncelerimi yok edemiyordum. 

idiğü belirsiz yollardan , kentlerden ve ilçelerden sonra istanbulda olmak gerçekten son derecede ürperticiydi.  Çocukluğumunda etkisindeki bu yılları tekrar hatırmak, gerçekten duygusallığın tabana yaymasını önleyemiyordu ...  

Artık istanbuldaydık . Mega kentte idik .  Otogar sürecinde tekrar ve tekrar yine servise binip artık nereye gideceğim konusunda bir hayli endişenmiş ve heyecanlanmıştım. Servis hareket sırasında yol kattetiğinde benimde dışarıyı seyretmem harikkulade birşeydi. BİLMEDĞİM bir yerleri göz etmek onlara bakmak güzeldir derim ben. Ve artık o mahalleye , hayatımın zamanından çaldığı o saraya gelmiştik . Evet köy evlerıne bakılıp söylenirse saray gibiydi süpjhesiz .  O anda gözlemdiğim kadarıyla ilk dışarda mahallede yani hareketsiz arabaların ve boş bir yığından oluşan insan toplulugu gözüme carpmıştı .

Artık eşyaların evimize tasınması gerekıyordu. Bütün aile seferber olup eşyaları yukarı çıkartmaya yeltendi. BüTÜN EŞYALAR toplandıktan sonra artık istanbulun cefasını mı ? sefasını mı çekecegimiz günler ve yıllar  başladı ....