Gizli Aşk(ASKIDA)

#1 "İşte şimdi sıçtık!"

Duyuru -1-
Tanımdaki yazı okul tatil olmadan yani 9-A sınıfına giderkenki durum. Şu an 10. sınıfa geçti. Yani kız 2 yıldır aşık ya şu an okul yeni açılıyo ve lise 2 ye geçiyorlar. Kız 9. sınıftan beri seviyor yani :)

Duyuru -2-
-............- diye yerler olabilir hikayede .... olan yeri aşağıda anlarsınız o yerler benim laflarım yani hikaye karakterleri ile ilgili değil :)
(Örneğin hikayede geçen -jfkdjfj- kısmı benim söylediğim bir şey Asya söylemiyor onu :) :* )
YA ANLADINIZ SİZ İŞTE MCKDMFJCKD

Multimedya: Asya'nın sarı saçlı hali:)

Keyifli okumalar:*

~~~~~~

Merhaba ben Asya. 17 yaşındayım. Kahverengi saçlı ve mavi gözlüyüm ama saç rengim sarı da olabiliyor. Bazen spreyle boyuyorum çünkü-multide boyadığı günden:)-
En yakın arkadaşlarım Ece ve Rüzgar. Ece sarı saçlı ve mavi gözlü. Rüzgar kaslı-eheheuehuehe;)- kahverengi saçlı kahverengi gözlü yakışıklı ve abim gibi davranıyo. Rüzgar 18 yaşında ama 1 sene sınıfta kalmış. Ece ile aynı yaştayız.

Bir de Can var. Sevdiğim çocuk. Karanlık diye tipler olur ya aynı onlardan ama belalı olanlardan. Tehlikeli yerleri ve barları var. O da Rüzgar gibi kahverengi saçlı kahverengi gözlü. En kötüsü benim aşkım karşılıksız. Yani o sevmiyo. Daha doğrusu sevdiğimi bile bilmiyo ama zaten bilse sevmez ki. Ben biraz çocuksu biraz normal gibiyim. O ciddi pek gülmeyen biri. Hatta hiç güldüğünü görmedim diyebilirim.

Bugün okullar açılıyor. Lise 2 olacağız. Yataktan kalkıp lavaboya girdim. Elimi yüzümü yıkadım ihtiyaç falan giderdim-jfkdkfldm-

Okul kıyafetimi giymeye başladım. Tamam zengin olabilirim ama şımarık değilim. Saçlarımı düzleştirdim. Bu arada okul başlamadan önce diş tellerim vardı onları çıkarttırmıştım bunu Rüzgar ve Ece bilmiyor onlara da sürpriz olacak.

Amerika'dan özel getirttirilen parfümümü sıktım. Çantamı alıp aşağı indim.

"Günaydın babacıım"
"Günaydın kızım geç şöyle kahvaltımızı yapalım."
"Tamam babacım."

Annem yoktu çünkü ölmüştü. Nedenini bilmiyorum 16 yaşımdayken sadece öldüğünü söylediler. Aklıma annem gelince gözlerim doldu.

"Kızım bak sana annenin ölümünü söyleyemiyorum çünkü seni de tehlikeye atamam. Annen işlerime bulaştı ve-"
Babamın sözünü kestim.
"Ne işleri baba sen ne işi yapıyorsun ki!"
Cidden babamın ne iş yaptığını bilmiyordum. Hep geçiştiriyordu.
"Kızım, bunu sana 17 yaşında söylemek çok zor. Yani ben de saklamak istemezdim ama.. Ben bir mafyayım kızım."

Duyduklarıma şok olurken aklımda binlerce soru vardı. Ama bi saniye..

"Baba sen şu 'Korkmaz' dedikleri dünyaca ünlü ve tehlikeli mafya mısın yoksa?" Derken sesim titriyordu. Nasıl saklardı? Veya kendime kızıyordum. Ben nasıl anlamamıştım?

"Kızım nolur affet beni. Korkma benden. Senden sakladım çünkü-"

"ÇÜNKÜ NE?! SENİN BAŞINA BİR ŞEY GELDİĞİNDE Mİ ÖĞRENECEKTİM. SALDIRIYA UĞRASAN, BIÇAKLANSAN, VURULSAN BELKİ DE..." Derin bi nefes aldım.
"Ölsen? Öldükten sonra öğrenseydim daha mı az acıtırdı sanıyorsun? Sen gidince ya benim peşime düşselerdi? Ben de mafya olurdum artık! Küçük Korkmaz (!)" artık gözyaşlarımı tutamıyordum.

Babam kalktı ve sarıldı. "Kızım işte bunlar yüzünden söylemedim. Sana bir şey yapsalar ben ne yaparım? Nasıl yaşarım? Sana belli etmedim. Çünkü öğrensen aynı bu tepkileri verecektin ama o Zaman küçük olduğun için mantıklı düşünmeyecektin. Belki kendine zarar verecektin belki bana. Anladın mı beni güzelim?"