Aşık olmak suç mu? Peki ya unutamadığını söylemek? Ya da onun için şarkılar, şiirler yazmak? Hiç; artık unutucam, kendime acı çektirmicem diye söz verip sonra onu gördüğünüzde, onu değil de bütün sözlerinizi unuttuğunuz oldu mu? Peki her gün bunu yaşamak, her gün kendinle savaş vermek ve her gün onu görmek... Bazen kendime soruyorum,"Nerde hata yaptım?". Sevdiğim için mi suçluyum yoksa gururumun arkasına sığınmayıp karşısına çıkıp konuştuğum için mi? Anlamıyorum.. Söylemesen de kaybediyosun söylesen de. En acısı da umrunda değilmişim gibi davranması. Belkide gibisi bile yok. Direk umrunda değilim. Üzülüyorum. Ağlıyorum. Umutsuzca bekliyorum. Ama artık son. Bu gün ona son bir şarkı yazdım. Onun için yazdığım 5. ve son şarkı. Belki her şey, herkes bana onu hatırlatıcak ama dayanmalıyım. Her gün onu görüyorum. En merak ettiğim soru da acaba o da beni görünce benim gibi garip hissediyor mu? Biraz özlem, biraz sevgi, biraz aşk... Ya da yanıma gelip konuşmak, sarılmak istiyo mu acaba? O da benim gibi beni gorcegi icin heyecanlaniyor mu? Acaba hala bana karşı bir şeyler hissediyor mu? Yoksa onun için sokaktan geçen sıradan biri miyim? Ben yaptığım hiç bir şeyden pişman değilim. Aşkımın arkasında durdum. Kazanma şansım vardı, ama kaybettim. Hiç değilse keşke demicem. Tek avuntum bu. Onun içim yazdığım şarkıları söyleyip onu düşünücem. Belki ilerde yüzümde bir gülümseme olarak kalıcak ya da ne biliyim belki aşkım daha da büyüyecek. Ama şu an onu seviyosam herşey bitmiştir.
